RPG: LICEUM

Alex Terry · 2016-02-11 22:45:13

Łzy napływają mi do oczu. Patrzę jak Sarah odchodzi i nie wiem czy bardziej czuję ulgę z tego, że dała mi spokój czy wstyd z powodu mojego zachowania.
Odwracam się i idę do szafki. Muszę ją przeprosić. Zrobię to. Ale muszę pomyśleć jak...

Harmony Harper · 2016-02-11 23:04:31

Idę przez korytarz. Przystaję, gdy słyszę dźwięki muzyki. O ile oczywiście można to tak nazwać. Zaglądam przez szybkę do sali. Chyba szkolny chór ma próbę. Kurczę. To boli moje uszy.
Przyglądam się im przez chwilę i przypominam sobie St. George's. Nie do porównania. Ale może dałoby się ich nauczyć? Nie brzmią tragicznie, ale nie są wyćwiczeni.

Alex Terry · 2016-02-11 23:14:18

Szybko odkładam książki,zamykam szafkę i zawracam. Nie mogę tego tak zostawić... Muszę coś z tym zrobić. Sarah stoi przy sali muzycznej i słucha próby chóru. Krzywię się słysząc ten jazgot.
- Sarah... Przepraszam... Ja po prostu. Nie chcę... Po prostu mogłaś ta całą sytuację źle odebrać. - potrząsam głową.

Harmony Harper · 2016-02-12 05:27:03

- W porządku. Jak już mówiłam, to nie moja sprawa i mnie to nie obchodzi. - Wzruszam ramionami i uśmiecham się krzywo.

Alex Terry · 2016-02-12 12:55:47

Jak ja mam z tego wybrnąć? Przecież nic złego nie zrobiliśmy... A ja zachowałam się jak by przyłapano mnie na jakimś przestępstwie. Wzięłam głęboki oddech i postanowiłam przebić swoją barierę niepewności względem Sarah.
- Dzięki... - zaczynam powoli. - Chcesz się zapisać? - spytałam i brodą wskazałam na drzwi do sali muzyczno-teatralnej. Przeniosłam spojrzenie z powrotem na dziewczynę.

Harmony Harper · 2016-02-12 18:03:04

Zastanawiam się przez chwilę.
- Nie wiem, czy to ma większy sens. Chyba nie bardzo im idzie. - Śmieję się, gdy ktoś naprawdę okropnie fałszuje. - Zdecydowanie nie bardzo. Poza tym już mam swój zespół ze znajomymi z St. George's.

Alex Terry · 2016-02-12 18:24:17

Już chcę coś powiedzieć gdy nagle dzwoni dzwonek.
- Chodź. Pani od francuskiego strasznie nie lubi gdy ktoś się spóźnia.

Mageli Writer · 2016-02-17 22:13:13

Wchodzę do kawiarni i zamawiam nam dwa ciastka, czekoladę i kawę. Mam nadzieję, że naprawdę jej smakowało, bo znając Susan, mogła tak mówić tylko z grzeczności...
Jest strasznie zamknięta na ludzi. Nie daje po sobie poznać, co czuje i myśli. Ale jest w niej coś niepowtarzalnego, niezwykłego... Spoglądam na podręczniki i wzdycham na myśl, że tylko z tego powodu tu przychodzi. Gdyby wiedziała...

Alex Terry · 2016-02-17 22:22:04

Wchodzę do pomieszczenia i od razu czuję przyjemne zapachy. Rozglądam się po kawiarni i dostrzegam Lucasa... Pana Crossa siedzącego w tym samym miejscu co ostatnio. Powoli podchodzę do stolika. Wygląda na zamyślonego.
- Dobry wieczór. - mówiąc to przewieszam torbę przez oparcie krzesła i siadam.

Lucas Cross · 2016-02-17 22:24:44

-O, witaj Susan- otrząsam się z zamyślenia, gdy widzę dziewczynę.- Jak ci mija tydzień?

Susan Rooker · 2016-02-17 22:29:44

Zaczynam wyjmować książkę,notes i piórnik.
- Dobrze. - opieram łokcie o stół. - A panu? - pytam szybko i rozglądam się po kawiarni. Czuję się jak by ktoś nas obserwował...

Lucas Cross · 2016-02-17 22:43:18

-Tez miło. Było trochę roboty z rejestrowanie tej nowej uczennicy, ale wszystko juz załatwione. Chyba się polubiłyście?
Zauważam, że Susan rozgląda się po kawiarni. Obiegam wzrokiem otoczenie, ale nie widzę nikogo podejrzanego... Wtedy przypominam sobie dzień przybycia Arweny. Ten cień za drzwiami... A Susan wychodziła wtedy z klasy. A jeśli ktoś nas obserwuje? Nerwowo przełykam ślinę. Na za dużo sobie pozwalasz, Lucasie...
Chociaż z drugiej strony, niczego złego nie zrobiłem. Czasami rozmawiam z Susan na tematy niezwiązane z lekcją, ale to przecież nie jest zakazane. Wszystko jest w porządku. Staram się uspokoić.
-Dobrze, zacznijmy może od rozdzielnej pisowni wyrazów...- zaczynam, monotonnym głosem

Susan Rooker · 2016-02-17 22:55:07

Lekcja przebiega w przyjemnej atmosferze. Cały czas czuję na sobie jego spojrzenie przez co moje policzki ciągle pokryte są rumieńcami. W między czasie kelnerka przyniosła ciastka oraz gorącą czekoladę dla mnie i kawę dla Lucasa. W końcu kończymy. Patrzę na zegarek i jestem zaskoczona. Minęło półtorej godziny... Tak szybko? Dlaczego...
Wzdycham.
- Będę musiała się powoli zbierać... - patrzę w jego oczy i boję się zapytać ale w końcu postanawiam się przełamać. - Odprowadzisz mnie? - nie wiem czy nie wypowiedziałam tych słów zbyt cicho. Mam nadzieję, że usłyszał bo jeśli nie... Chyba ich nie powtórzę.

Lucas Cross · 2016-02-17 23:17:40

-Oczywiście. Właściwie, to mógłbym cię podwieźć. Chyba, że wolisz spacer

Susan Rooker · 2016-02-17 23:21:10

Schowałam wszystko do torby,włożyłam kurtkę i zarzuciłam na ramię torbę.
- Właściwie to... - spojrzałam za okno. - Jest taka ładna pogoda. - westchnęłam.

Lucas Cross · 2016-02-17 23:37:02

-Więc możemy się przejść- uśmiecham się do dziewczyny.
Wychodzimy razem i kierujemy się w stronę jej domu. Dziewczyna patrzy przez cały czas na swoje buty. Jest tak bardzo nieśmiała, czy nie chce ze mną rozmawiać? Boże, nigdy nie potrafiłem rozszyfrować dziewczyn. A ona jest jeszcze taka tajemnicza...

Susan Rooker · 2016-02-18 00:09:23

Cisza. Zazwyczaj mi nie przeszkadza. Ale nie tym razem jest nie do wytrzymania. Chciała bym się odezwać ale nie mogę. Więc większość czasu idziemy w ciszy. Co jakiś czas odrywam spojrzenie od butów i zerkam na Lucasa. On robi to samo.
Kiedy dochodzimy do parku zaczyna się już ściemniać. Niebo jest bezchmurne i widać do księżyc. Rozglądam się i dostrzegam piękne kwiaty. Wpatruję się w nie z zaciekawieniem przez co w ogóle nie patrzę na drogę, potykam się i gdyby Lucas mnie nie złapał, najprawdopodobniej runęła bym jak długa na chodnik.
Kiedy jest już po wszystkim nadal mnie nie puszcza tylko wpatruje się we mnie. A ja? Ja jak zahipnotyzowana również wpatruję się w niego. Chcę się wyplątać ale nie wiem jak. Moje ciało już mnie nie słucha.
Znów czuję, że bezpiecznie stoję na nogach więc trochę rozluźniam uścisk na jego ramionach. Na pewno jestem cała czerwona. Biorę głęboki oddech...

Lucas Cross · 2016-02-18 20:58:36

Chwytam mocno Susan, gdy ta się potyka. Patrzymy sobie prosto w oczy. Chciałbym ten moment zatrzymać na zawsze. Mam wrażenie, że jeśli chwycę ją za mocno, pokruszy się jak porcelanowa laleczka. Jest niezwykle piękna... To jest impuls. Nachylam się do Susan, nasze twarze dzielą teraz centymetry. Czuję jej szybki oddech na mojej skórze. Pokonuję dzielące nas centymetry i całuję ją, długo i tak delikatnie, jak tylko potrafię...

Susan Rooker · 2016-02-18 21:12:47

Na początku nie wierzę w to co się dzieje. Nie wiem jak się zachować. Jego usta na początku jedynie muskają moje ale później zmienia się to w delikatny,długi pocałunek. A w tedy w mojej głowie pojawia się pytanie: A co jeśli ktoś nas zobaczy? Jednak nie chcę tracić tej chwili.
Mimowolnie rozluźniam się w jego ramionach. Uczucie jest niesamowite. Odsuwa trochę twarz od mojej. Czuję jego przyspieszony oddech na moim policzku. Przygryzam dolną wargę.

Lucas Cross · 2016-02-18 21:34:21

Odsuwam się od Susan i patrzę na nią. Patrzę jej prosto w oczy, czekając na przyzwolenie. Nie chcę robić niczego wbrew niej. A jeśli... a jeśli ona nie będzie chciała? Zaczynam się denerwować.

Susan Rooker · 2016-02-18 22:22:51

Kiedy w końcu mnie puszcza robię duży krok do tyłu. Spuszczam wzrok. Sama nie wiem dlaczego. Tak na prawdę to w tej chwili bardziej boję się siebie niż... Niż Lucasa. A raczej pana Crossa. Mojego nauczyciela. Matko! Co my... Co ja właściwie robię!?
Nie,nie,nie,nie,nie,nie!!! - krzyczy głos w mojej głowie. - Uciekaj!
Szybko podnoszę wzrok. Teraz pewnie wyglądam jak spłoszone zwierze... Puszczam się biegiem. Nawet się nad tym nie zastanawiam. Moje nogi same zdecydowały, a ja w tej chwili nie jestem w stanie myśleć. Ucieczka wydaje się w teraz najlepszym rozwiązaniem.

Lucas Cross · 2016-02-18 23:00:46

Zostaję sam. Patrzę na oddalającą się sylwetkę Susan. Tak bardzo chcę za nią pobiec, ale wiem, że nie mogę. Powiedziała "nie". Już nic nie mogę zrobić...
Dopiero po chwili dociera do mnie, co się właśnie wydarzyło. Co ty jej zrobiłeś, Lucasie... Ogarnia mnie bezsilny gniew.
Co ty sobie myślałeś, idioto?! To jest, do cholery, twoja uczennica! I co, łudziłeś się, że ona czuje to samo? Przecież to oczywiste! Jesteś od niej starszy o 12 lat! Co ona sobie teraz mogła pomyśleć? Co ty zrobiłeś...
Czas mija, a ja dalej stoję w tym samym miejscu. Pomyliłem się. Wszystko, w co dotychczas wierzyłem jest nieprawdą. Nie można kierować się sercem. Świat tak nie działa. Prędzej, czy później coś pójdzie nie tak, coś się zepsuje. Coś niezwykle cennego zostanie zniszczone... Działanie tu i teraz nie daje wolności. Daje tylko cierpienie.

Susan Rooker · 2016-02-19 01:38:27

Biegnę szybko. Chyba za szybko bo w końcu nie mogę złapać oddechu. Zatrzymuję się i opieram o płot. Jestem już prawie na miejscu... Przez kilka minut nie mogę oddychać ale później wszystko zaczyna wracać do normy. Znów ruszam w stronę domu.
Przez cały czas myślę o tym co zdarzyło się w parku... O pocałunku. I o wszystkich konsekwencjach z nim związanych...
Wchodzę do domu, wbiegam na górę i zamykam się w swoim pokoju. Biorę szybki prysznic i kładę się do łóżka. Nie mogę przestać o nim myśleć! Wzdycham i biorę notes...
- Może... - zastanawiam się na głos. - Może jak przeleję to na papier... - złapałam ołówek i zaczęłam szkicować.
12767461_623552621130309_749497325_n.jpg?oh=c4de24496d91b80c1829e7c1eca0dddc&oe=56C87D12
Kiedy kończę jest już na prawdę późna godzina. Nie dam rady jutro wstać do szkoły jeśli natychmiast się nie położę. Odkładam notes na szafkę nocną.
Nawet zasypiając nie przestaję myśleć o pocałunku....

Harmony Harper · 2016-02-19 02:34:40

- O. Kurwa.
Arwena, ty debilko, czy ty musisz zawsze trafić w niewłaściwe miejsce o niewłaściwym czasie?
Odpowiedź brzmi: jasne, że tak! Inaczej nie stałabym w parku, ubrana w czarną bluzę, tiulową spódnicę i trampki, przyglądając się, jak moja nowopoznana koleżanka całuje się z moim nauczycielem angielskiego.
No fantastycznie. Po prostu świetnie.
Gdy Susan ucieka, a mój szok przechodzi, zakładam kaptur na głowę, odwracam się i zaczynam iść szybko w stronę domu. Nie powinnam tego widzieć. To nie jest moja sprawa. Jeśli chcą, mogą sobie założyć rodzinkę, mieć trójkę dzieci o imionach Mary, Luke i Cindy oraz psa Rexa. Mam to gdzieś.
W drodze do domu wyciągam telefon. Wpisuję znany na pamięć numer, po czym naciskam zieloną słuchawkę. Na ekranie wyświetla mi się zdjęcie najpiękniejszego człowieka na świecie.
- Halo? - Słyszę cudowny głos.
- Noah?
- Nie, to jego zły brat bliźniak, Haon. - Słyszę jego śmiech i nie mogę nic poradzić na to, że kąciki ust unoszą mi się, gdy wyobrażam sobie jego urocze dołeczki w policzkach.
- Mała inwencja twórcza. Mogłeś wymyślić coś lepszego, niż odwrócenie swojego imienia. - Przewracam oczami.
- Może jestem Reverse Noah?
- O nie! Znowu zaczynasz z tym całym Flashem?!
Słyszę ponownie jego śmiech. I jak tu się na niego gniewać?
- Kiedyś obejrzysz to ze mną. Pokochasz Flasha, zobaczysz. - Zastanawia się przez chwilę. - Jesteś nawet jak jeden z bohaterów: Cisco Ramon.
- Noahu Parker! Czy ty mnie porównałeś do chłopaka?
Noah po raz kolejny zaczyna się śmiać. Matko, czy on kiedykolwiek przestaje? Uśmiecham się.
- To nie jest złe porównanie! Jest zabawny i ma tak samo głupie imię jak ty. - Już mam się odezwać gdy słyszę, jak syczy cicho, by mnie uciszyć. - Spokój, Howell! Sama każesz się nazywać innym imieniem!
Fakt. Ma rację.
- Więc mi się tu nie burz. Poza tym on ma świetne moce. I może wiedzieć wszystko, co się wydarza. To tak jak ty! - Dopowiada.
Żeby tylko wiedział. Poważnieję.
- Noah, pogadamy później dobrze?
Zapada chwilowa cisza.
- Arwee, coś się stało? - Pyta zaniepokojony.
O nie. Muszę zakończyć tę rozmowę, zanim zacznie panikować.
- Zauważyłam, że między niektórymi uczniami i nauczycielami są eee... nieco specyficzne układy. Jest okay, Noah. Pogadamy, gdy wrócę do domu, dobrze? Wszystko ci opowiem.
Chłopak zaczyna protestować, ale po chwili zdaje sobie sprawę, że to nie ma sensu.
- Wiesz, że cię kocham, prawda? - Pyta, a ja kiwam głową. Idiotka. Tak jakby mógł cię zobaczyć. - Jak Barry kocha Caitlin.
- Z tego co wiem, oni nie są, nie byli i nie będą parą - mówię.
- SNOWBARRY IS REAL! NIE NISZCZ MI MARZEŃ, HOWELL! - mówi Noah, udając zdenerwowanie.
Uśmiecham się.
- Matko, co za idiota. Z kim ja jestem? - Milknę na chwilę, po czym dodaję cicho - też cię kocham, Parker. Niedługo się zobaczymy.

TAK, MÓJ CHŁOPAK TO ANAKIN SKYWALKER. PROBLEM? XD

Lucas Cross · 2016-02-20 00:36:10

Wchodzę szybkim krokiem do klasy i szykuję materiał. Nie podnoszę wzroku. Nie potrafiłbym spojrzeć jej teraz w twarz. Po co ja to zrobiłem? Zniszczylem wszystko, co udało mi się między nami zbudować. O ile coś takiego w ogóle było...

Ogłoszenie

#226 2016-02-11 22:45:13

Odp: RPG: LICEUM

#227 2016-02-11 23:04:31

Odp: RPG: LICEUM

#228 2016-02-11 23:14:18

Odp: RPG: LICEUM

#229 2016-02-12 05:27:03

Odp: RPG: LICEUM

#230 2016-02-12 12:55:47

Odp: RPG: LICEUM

#231 2016-02-12 18:03:04

Odp: RPG: LICEUM

#232 2016-02-12 18:24:17

Odp: RPG: LICEUM

#233 2016-02-17 22:13:13

Odp: RPG: LICEUM

#234 2016-02-17 22:22:04

Odp: RPG: LICEUM

#235 2016-02-17 22:24:44

Odp: RPG: LICEUM

#236 2016-02-17 22:29:44

Odp: RPG: LICEUM

#237 2016-02-17 22:43:18

Odp: RPG: LICEUM

#238 2016-02-17 22:55:07

Odp: RPG: LICEUM

#239 2016-02-17 23:17:40

Odp: RPG: LICEUM

#240 2016-02-17 23:21:10

Odp: RPG: LICEUM

#241 2016-02-17 23:37:02

Odp: RPG: LICEUM

#242 2016-02-18 00:09:23

Odp: RPG: LICEUM

#243 2016-02-18 20:58:36

Odp: RPG: LICEUM

#244 2016-02-18 21:12:47

Odp: RPG: LICEUM

#245 2016-02-18 21:34:21

Odp: RPG: LICEUM

#246 2016-02-18 22:22:51

Odp: RPG: LICEUM

#247 2016-02-18 23:00:46

Odp: RPG: LICEUM

#248 2016-02-19 01:38:27

Odp: RPG: LICEUM

#249 2016-02-19 02:34:40

Odp: RPG: LICEUM

#250 2016-02-20 00:36:10

Odp: RPG: LICEUM

Stopka