RPG: LICEUM

Alex Terry · 2016-02-10 13:37:01

Opuszczam wzrok czując się przytłoczona jego spojrzeniem. Chwilę później podchodzi do nas kelnerka i pyta o zamówienie. Lucas zamawia dwa ciastka jagodowe i gorącą czekoladę z bitą śmietaną.
- Od dawna tu przychodzisz? - pytam nadal nie podnosząc wzroku. Dziwnie się mówi do nauczyciela na ty.

Mageli Writer · 2016-02-10 13:39:40

-Tak, właściwie od kiedy pamiętam. Mama mnie tu przyprowadzila, gdy byłem jeszcze małym chłopcem. Właściwie to nic się tu nie zmieniło...

Alex Terry · 2016-02-10 13:47:15

W końcu podnoszę wzrok. Jego oczy są pełne radosnych iskierek i czymś jeszcze co towarzyszyło mu od zawsze.
- Miło. Ja nigdy tu nie byłam... - odrywam od niego wzrok i rozglądam się dookoła. W pomieszczeniu panuje miła i ciepła atmosfera. - Choć mieszkam tu od zawsze... - zastanawiam się chwile i zanim zdążę się powstrzymać dodaję. - Nie zbyt często wychodzę z domu.

Mageli Writer · 2016-02-10 16:35:25

-Zadam ci proste pytanie, na które możesz nie odpowiadać: Dlaczego?- mówię poważnie. Co jest w tym świecie takiego, że Susan nie wychodzi z domu?

Alex Terry · 2016-02-10 16:54:47

Przez długą chwilę nic nie mówię. Patrzę mu w oczy. Na prawdę chce abym odpowiedziałam. Biorę głęboki oddech.
- Nie jestem zbyt... Zbyt rozmowna. - zastanawiam się czy chcę to powiedzieć. - Po pewnym incydencie... - przygryzam wargę. - Po prostu nie mam na to ochoty. - próbuje wybrnąć, a moje serce wali tak głośno aż boję się, że Lucas je usłyszy. Nie mogę wydusić z siebie ani słowa więcej.

Mageli Writer · 2016-02-10 17:06:17

To musi być dla niej trudne. Nie naciskam na nią. Jeśli będzie chciała, to sama mi powie... A może nie? Może właśnie czeka, aż ją zapytam? Sam juz nie wiem...
-Możesz mi powiedzieć, co się wydarzyło?- decyduję się w końcu.- Wiesz, czasami lepiej nam, jeśli komuś się powie. Oczywiście- nie musisz. Powiedz tylko słowo, a nie będę na ciebie naciskać.

Alex Terry · 2016-02-10 17:19:29

Nie jestem gotowa.
- Raczej nie mam ochoty o tym mówić... - patrzę mu prosto w oczy i mimowolnie się uśmiecham. - Ale dziękuję za propozycję.
Kelnerka przynosi nasze zamówienia,stawia je przed nami i szybko odchodzi.
Skupiam uwagę na ciastku.
- Pachnie cudownie. - biorę widelec i zaczynam jeść. - Smakuje jeszcze lepiej...

Mageli Writer · 2016-02-10 17:23:25

-Wiedziałem, że ci się spodoba.- uśmiecham się, sam zaczynając jeść.- Nie wiem, skąd oni biorą te jagody, ale są wspaniałe.-cieszę się, że tak łatwo odeszlismy od tematu. Jednak nie chciała mi mówić. Może kiedyś...

Alex Terry · 2016-02-10 17:35:21

Zjadam całe ciastko i zabieram się za gorącą czekoladę.
- Mmm.... - śmieję się cicho. - Pyszne. - oblizuję górną wargę.

Mageli Writer · 2016-02-10 18:06:27

-Teraz chyba nie tylko ja będę tu stałym bywalcem- uśmiecham się do Susan

Alex Terry · 2016-02-10 18:12:13

Uśmiecham się szeroko.
- Zdecydowanie.
Reszta spotkania mija w miłej atmosferze. Trochę śmiechu,trochę rozmowy... Przyjemne. Patrzę na telefon.
- O matko... Ale późno. Muszę wracać. - mówię otwierając szeroko oczy.

Mageli Writer · 2016-02-10 21:02:57

-W takim razie będziemy się zbierać.
Proszę przechodzącą kelnerkę o rachunek i odwracam się do Susan. Ma wąsik z bitej śmietany. Zaczynam się śmiać, a dziewczyna jest zdezorientowana.
-Zaczekaj- nachylam się nad stołem. -Masz tu coś. - delikatnie ocieram palcem krem, przy okazji dotykając skóry Susan.- Śmietana- wyjaśniam.
Po chwili dochodzi do mnie, że chyba przesadziłem. Przecież ona jest taka nieśmiała.
-Przepraszam- mowię, ale to chyba nie wystarczy. A może?

Alex Terry · 2016-02-10 21:36:12

Zamieram kiedy jego palce muskają moją skórę. Zauważa to i szybko cofa rękę.
- N-nic... Nic się nie stało. - przełykam ślinę i dopiero teraz biorę głęboki oddech. Szybko wstaję i zakładam kurtkę. - Chodźmy już. - przygryzam dolną wargę. - Proszę. - mówię szeptem i przestępuję z nogi na nogę.

Mageli Writer · 2016-02-10 22:14:04

Szybko płacę i wychodzę z Susan. Co ja sobie myślałem? Jestem, do diabła, jej nauczycielem, a nie kolegą. Nic na to nie mogę poradzić. Jest ode mnie o 12 lat młodsza...
Wsiadamy do samochodu w ciszy. Dlaczego musiałem wszystko popsuć?

Alex Terry · 2016-02-10 22:25:41

Wsiadam do samochodu i odwracam wzrok. Lucas rusza. Nie wiem jak mam to odebrać... To mój nauczyciel i wychowawca! Jest ode mnie dużo starszy ale... Kiedy mnie dotkną poczułam motylki w brzuchu. To było przyjemne. Nie powinnam tak reagować. Ale po prostu się przestraszyłam. To było silniejsze ode mnie.
- Lucas... Ja... Ja przepraszam. - przygryzam górną wargę i zerkam w jego stronę. - Nie chcę tak skończyć tego dnia...
Nie rozumiem skąd we mnie tyle odwagi. Kręcę głową.

Mageli Writer · 2016-02-10 22:27:50

-To nie kończmy go tak- staram się uśmiechnąć. - Opowiedz mi jeszcze coś ciekawego o sobie.

Alex Terry · 2016-02-10 22:35:42

Chwile nic nie mówię. Biorę parę płytkich oddechów.
- Opowiedz coś o sobie... - mruczę pod nosem ironicznym tonem. - Łatwo ci mówić. Nie wiele mam do powiedzenia na swój temat. Może to ty opowiesz mi coś o sobie, Lucasie. - śmieję się cicho lecz szybko odzyskuję powagę. Susan, to nadal jest twój nauczyciel. A może ktoś więcej... Nie. Zdecydowanie nie.

Mageli Writer · 2016-02-10 23:23:18

-Hmm, całego życia to ci nie opowiem raczej. W życiu bym się nie wyrobił. Powiedz mi, czego chciałabyś posłuchać. Jaki wiek Lucasa cię interesuje?

Alex Terry · 2016-02-10 23:29:46

Próbuje powstrzymać szeroki uśmiech.
- Nie wiem jaki wiek Lucasa jest najciekawszy. - skupiam na nim wzrok. - I najszczęśliwszy... - dodaje trochę ciszej.

Mageli Writer · 2016-02-10 23:49:35

-Najszczęśliwszy?- zastanawiam się chwilę.- Chyba dzieciństwo. Albo może podróże? Podróże będą chyba ciekawsze.- patrzę na dziewczynę, a ta kiwa potwierdzająco głową. Moja przygoda zaczyna się po studiach. Wszyscy chcieli, żebym znalazł pracę po opuszczeniu college'u. Ale... ja miałem wrażenie, że czegoś brakuje w moim życiu. Po jakimś czasie doszedłem do wniosku, że po prostu brakuje mi przeżyć. Decyzja była naprawdę spontaniczna. W ciągu tygodnia spakowałem się, przygotowałem moją suczkę-Janet, zabrałem moje oszczędności i pojechałem przed siebie. Tak po prostu. Teraz wiem, że to byla najlepsza rzecz, jaką w życiu zrobiłem. Zalozylem bloga, na ktorym zapisywalem wszystko. Jechałem przez całą Amerykę- zatrzymywałem się w różnych miejscach na tydzień albo dwa i dorywczo pracowałem. Spałem w samochodzie. Mogę teraz właściwie powiedzieć, że pracowałem chyba w każdym zawodzie świata. To był wspaniały czas. Czułem, że jestem po prostu wolny. Gdy przejechałem Amerykę, chciałem jechać jeszcze dalej. Przewiozłem samochód statkiem do...Europy. A tam było jeszcze ciekawiej. Wszystko było zupełnie inne. We Francji znalazłem nawet pracę dla Janet- była psią modelką. Po roku poczułem, że już pora wracać. Sprzedałem samochód i kupiłem bilet powrotny. Nie żałuję niczego co wtedy zrobiłem. To jest właśnie najszczesliwsza część mojego życia. - tymi słowami kończę moją historię.

Alex Terry · 2016-02-11 01:05:10

- Musiało byś cudownie. - mówię rozmarzonym tonem. - Tak podróżować i nie martwić się jutrzejszym dniem. Też bym tak chciała... - ostatnie zdanie mówię niemalże tak cicho iż nie jestem pewna czy Lucas to usłyszał. Może i dobrze.
Samochód nagle staje, a ja rozglądam się zdezorientowana. No tak, dojechaliśmy. Wzdycham i odgarniam włosy z twarzy. Matko, jak ja nie lubię kiedy są rozpuszczone. Wiecznie włażą mi w oczy.
- No to jesteśmy. - mówiąc to wracam spojrzeniem do jego twarzy.

Harmony Harper · 2016-02-11 01:15:59

ARWENA “SARAH” HOWELL

Imię i nazwisko:
Arwena Howell
(Mówią na nią Sarah)

Wiek:
16 lat

Rodzice:
Mary Howell: artystka malarka, mająca głowę w chmurach
Dennis Howell: popularny pisarz; kiedyś miał zespół rockowy
Arwena ma świetny kontakt z rodzicami. Chyba najlepszy z całego rodzeństwa

Rodzeństwo:
Andie Howell (22 lata; studentka szkoły teatralnej)
Jackson Howell (18 lat; w ostatniej klasie; lubi razem z Arweną wkurzać Kyle’a; zapalony koszykarz)
Kyle Howell (16 lat; dosyć popularny w szkole; nie lubi pokazywać się z Arweną; chce pójść na prawo)
Mike Howell (13 lat; nie dawajcie mu zapałek.. ani nie podpowiadajcie żadnych pomysłów na dowcipy. O nieee)
Delilah Howell (12 lat; przechodzi etap fascynacji młodymi boys bandami jak One Direction, a szczególnie Niall’em Horanem)
Beau Howell (2 lata; no.. co można powiedzieć o 2letnim dziecku?)

Charakter:
Odważna. Często mają ją za szaloną. Nie przejmuje się tym, co myślą o niej inni. Czasem nieco dziwna. Wesoła. Gadatliwa. Artystyczna dusza. Buntownicza. Inteligentna. Spostrzegawcza. Niecierpliwa

Inne:
- Akurat musiała trafić tak, że urodziła się w czasie, gdy jej mama przeżywała fascynację „Władcą Pierścieni”. Dlatego nazywa się Arwena. Ojciec wtedy stwierdził, że skoro „tak się bawimy”, to on wybierze imię dla jej brata bliźniaka. A jako, że ojciec jest fanem „Terminatora”, wybrał imię Kyle.
- Ojciec dalej nie może zdzierżyć imienia „Arwena”, więc nazywa ją Sarah. (również z „Terminatora”). W końcu się to przyjęło i wszyscy tak na nią mówią.
- Ma chłopaka w Los Angeles. Ma na imię Noah. Arwena udaje twardą, ale tak naprawdę niesamowicie za nim tęskni. Dzwonią do siebie, gdy tylko mogą. Gdy dziewczyna skończy szkołę, chce się do niego wyprowadzić.
- Ma świetny kontakt z resztą rodzeństwa, poza Kyle’m, który jest popularny i chce być uznawany za „normalnego”
- Nie lubi ludzi, którzy lecą na sławę, szkolnych gwiazd, które po opuszczeniu murów liceum gasną
- Uwielbia robić graffiti
- Gra na gitarze elektrycznej (nauczył ją ojciec)
- Większość ludzi w szkole uważa ją za dziwną
- Wie więcej o szkole, niż może się wydawać. Zna każdą plotkę, każdą aferę, mimo, że sama zazwyczaj w nich nie uczestniczy. Nie plotkuje. Nie, nie. Ale zna dobre źródła informacji, dlatego ludzie też trochę się jej boją. Zna wiele brudnych sekretów
- Uwielbia chodzić na imprezy. Domówki, kluby. Tak. A co na to jej rodzice? Cóż. Ma się ten dobry kontakt.

Mageli Writer · 2016-02-11 11:43:03

-Mówisz, że też byś tak chciała...To czemu nie? Nic ci stoi na przeszkodzie, aby to zrobić. Coś niezaplanowanego. Coś szalonego. Wydaje mi się, że właśnie o to chodzi w życiu. Mamy prawo być po prostu szczęśliwi.- patrzę na nią i nie wiem, czy mnie zrozumiała.

Alex Terry · 2016-02-11 12:02:24

- Nie, każdy ma tyle odwagi... - mamroczę pod nosem. - To, że bym czegoś chciała nie oznacza, że to dostane. Życie lubi komplikować wszystko. - patrzę przed siebie nieobecnym wzrokiem.

Mageli Writer · 2016-02-11 12:12:03

-Masz rację, coś takiego wymaga odwagi. Ale sądzę, że mimo wszystko trzeba spróbować. Chociażby po to, żeby się przekonać, że nie wyjdzie. A jeśli tak się stanie, machnąc ręką, może trochę powzdychac i iść dalej przed siebie. Tak mi się wydaję- spoglądam na dziewczynę, która chyba już odpłynęła stąd myślami...

Ogłoszenie

#176 2016-02-10 13:37:01

Odp: RPG: LICEUM

#177 2016-02-10 13:39:40

Odp: RPG: LICEUM

#178 2016-02-10 13:47:15

Odp: RPG: LICEUM

#179 2016-02-10 16:35:25

Odp: RPG: LICEUM

#180 2016-02-10 16:54:47

Odp: RPG: LICEUM

#181 2016-02-10 17:06:17

Odp: RPG: LICEUM

#182 2016-02-10 17:19:29

Odp: RPG: LICEUM

#183 2016-02-10 17:23:25

Odp: RPG: LICEUM

#184 2016-02-10 17:35:21

Odp: RPG: LICEUM

#185 2016-02-10 18:06:27

Odp: RPG: LICEUM

#186 2016-02-10 18:12:13

Odp: RPG: LICEUM

#187 2016-02-10 21:02:57

Odp: RPG: LICEUM

#188 2016-02-10 21:36:12

Odp: RPG: LICEUM

#189 2016-02-10 22:14:04

Odp: RPG: LICEUM

#190 2016-02-10 22:25:41

Odp: RPG: LICEUM

#191 2016-02-10 22:27:50

Odp: RPG: LICEUM

#192 2016-02-10 22:35:42

Odp: RPG: LICEUM

#193 2016-02-10 23:23:18

Odp: RPG: LICEUM

#194 2016-02-10 23:29:46

Odp: RPG: LICEUM

#195 2016-02-10 23:49:35

Odp: RPG: LICEUM

#196 2016-02-11 01:05:10

Odp: RPG: LICEUM

#197 2016-02-11 01:15:59

Odp: RPG: LICEUM

#198 2016-02-11 11:43:03

Odp: RPG: LICEUM

#199 2016-02-11 12:02:24

Odp: RPG: LICEUM

#200 2016-02-11 12:12:03

Odp: RPG: LICEUM

Stopka