Pokój Mageli

Mageli Writer · 2016-02-04 22:09:56

-To absurdalne. -pokiwalam głową. Otwarcie przyznała mi się, że startuje nielegalnie w zawodach. To znaczy ze mi ufa. Wiele to dla mnie znaczy.
W tym momencie do pokoju wchodzi Margo.
-Proszę, panienko.-podaje mi lód w miseczce.- Przepraszam, ktoś.... cos mnie zatrzymało.
Jestem zdziwiona zachowaniem Margo, ale rozmyślania zachowuję na później. Podaję lód Maddie.
-Proszę. Jeśli kiedykolwiek czułabyś się źle lub potrzebowałabyś rady, moje drzwi są otwarte. Naprawdę, rozumiem cię. - uśmiecham się do Maddie. Polubiłam ją.

Madeline Rosenberg · 2016-02-04 22:18:57

Podziękowałam Margo, a ta pośpiesznie wyszła. Przyłożyłam lód do obolałej twarzy, który od razu przyniósł ulgę.
- Dziękuję - uśmiechnęłam się z wdzięcznością, Mageli nawet nie wiedziała ile to dla mnie znaczy. - Też ci zadam nietypowe pytanie - wyszczerzyłam zęby. - W co się bawiłaś jak byłaś mała?

Mageli Writer · 2016-02-04 22:31:44

-W co się bawiłam? - zamyśliłam się na chwilę.- Szczerze mówiąc, byłam raczej samotnym dzieckiem. Uwielbialam tworzyć bardzo dziwne obrazko-makiety z papieru. I pisałam historie. Nigdy o sobie, ale po latach zobaczyłam, że cząstki mnie są w każdej z tych historii...- waham się chwilę, a potem wrzucam to z siebie- Czasami mam wrażenie, ze jako dziecko byłam dużo lepszym człowiekiem niz teraz jestem...-spuściłam wzrok. Nie powinnam jej tego mówić. Ale już za późno. Z resztą, ona tez mi zaufała, prawda?

Madeline Rosenberg · 2016-02-04 22:35:05

- Nie możesz być teraz gorszym człowiekiem... chyba, że jako dziecko byłaś jakimś superbohaterem! - Uśmiechnęłam się.
Chciałam jakoś rozładować napiętą atmosferę. Zauważyłam ile kosztowało Mageli to wyznanie. A dla mnie wiele znaczyło to, że ona też mi ufa.

Mageli Writer · 2016-02-04 22:43:04

-Dzięki- uśmiecham się trochę smutno.-A ty, jakim byłaś dzieckiem? - przerabiam nieco jej pytanie.

Madeline Rosenberg · 2016-02-04 22:51:01

- Ja? Na pewno nie wymarzonym mojej mamy - zaśmiałam się. - Oczywiście bardzo mnie kocha, ale zawsze chciała, abym była bardziej... Dziewczęca - zachichotałam. - Kiedy ona chciała mnie ubrać w sukienkę i zabrać na podwieczorek do przyjaciółek, ja wolałam biegać z kolegami i Rachel z kijem w ręce, imitującym miecz, ubrana w podziurawione jeansy, byłyśmy mistrzyniami na całym osiedlu - roześmiałam się się głośno na to wspomnienie. - Chociaż nie była z tego do końca zadowolona, szanowała nasze "odmienne gusta". Inaczej było z Rachel... można powiedzieć, że jej rodzice byli wzorowymi dwójkami - skrzywiłam się na myśl o tym.

Mageli Writer · 2016-02-04 23:23:57

"Oczywiście bardzo mnie kocha". Słowa Madeline obijają mi się echem po czaszce. Dla niej to takie oczywiste... Dlaczego nie jestem traktowana jak inne dziewczyny? Dlaczego zawsze musiałam być tą gorszą? Dlaczego nie mogłam urodzić się Bellą? Zaczynam płakać. Tak dawno nie płakałam, ze juz zapomniałam jak to jest mieć mokre od łez policzki. Zbyt długo to wszystko tłumiłam w sobie, teraz wszystko się ze mnie wylewa....

Madeline Rosenberg · 2016-02-04 23:45:33

Bez wahania podeszłam do Mageli i mocno przytuliłam. Pozwoliłam jej się wypłakać, wiedziałam, że jak będzie chciała to powie mi powód swojego płaczu. Nie chciałam naciskać. Sama dobrze wiedziałam, że to najgorsze co mogłabym zrobić.

Ostatnio edytowany przez Madeline Rosenberg (2016-02-04 23:49:40)

Mageli Writer · 2016-02-04 23:54:48

Maddie mnie przytuliła. Nikt mnie nigdy nie przytulał... to było takie miłe. Jakby wiedziała, że tego akurat potrzebuję.
-Dzię...dziękuję- wymamrotałam i znowu zaniosłam się szlochem. Dlaczego prawie obca osoba mnie przytula, a moja mama nigdy tego nie zrobiła? W czym jestem o tyle gorsza od Belli? Co sprawia, że muszę czuć się jak śmieć? Przytulam Maddie mocniej i znowu zaczynam płakać.

Madeline Rosenberg · 2016-02-04 23:59:22

Nie znałam jej za dobrze, ale serce mi się krajało, gdy patrzyłam jak cierpi.
- Może jak mi powiesz ulży ci? - Zapytałam się jej nie śmiało. - Nie duś wszystkiego w sobie, wiem, że jesteś bardzo silną osobą, ale każdy potrzebuję się czasem komuś wyżalić, możesz mi zaufać - powiedziałam łagodnie.

Mageli Writer · 2016-02-06 12:03:48

-Dobrze...opowiem ci- mówię po chwili.- Dawno dawno temu żyła sobie pewna Dwójka. Pewnego dnia zakochała się w Trójce i wzięła z nim ślub. Urodziły się im dwie śliczne bliźniaczki. Rok później ten miły Trójka zmarł, a kobieta została sama z dziećmi. Jedno z nich było raczej ciche i spokojne, a drugie wrzeszczało nieustannie. Mama chciała by głośna córka była szczęśliwa, więc dawała jej wszystko czego chciała, poświęcała jej caly swój czas. Z czasem zapomniała o drugiej bliźniaczce, która też potrzebowała miłości. Dziewczynka dorastała, robiła się coraz bardziej samotna i zamykała się w swoim świecie, za jedynego przyjaciela mając notatnik. A wtedy zjawił się On. Jej rycerz na białym koniu. Podzialał jej pasję do pisania, czuła, że on jeden może ją zrozumieć. Zaufała mu. A wtedy on osiodłał konia i odjechał. Z jej notatnikiem. Dziewczyna pogrążyła się w rozpaczy, straciła sens życia. Jakiś czas później, usłyszała o Nim w telewizji, zasłynął ze swojego bestsellerowego notatnika, który opublikował. Jej notatnik. Pod swoim nazwiskiem. Zdradził ją. Wtedy w dziewczynie obudził się bunt. Przestała rozpaczać, znienawidziła świat i ludzi. Wyżywała się na wszystkich. Matka, nie próbowała jej nawet zrozumieć, tylko jeszcze bardziej się od niej odsunęla. Siostra przy każdej okazji udowadniała jej, że jest gorsza. Nikt jej nie rozumiał, nikt jej nie kochał -zakończyłam moją historię i podniosłam zapłakane oczy na Madeline.- A ty mi mówisz o miłości swojej matki, jakby to było oczywiste, jakby miał tak każdy. Więc chcę ci tylko pokazać, że tak nie ma każdy, a na pewno nie ja.- mówię i znowu pogrążam się w płaczu.

Madeline Rosenberg · 2016-02-06 12:23:29

Łzy zaszkliły mi się od łez.
- Ja... - Przytuliłam ją mocniej. - Nie wiedziałam... Przepraszam - powiedziałam z czułością. - Wiem, znaczy się... - Wzięłam głęboki oddech. - Nie myśl, że nie wiem jak to być niekochaną, bo wiem, na pewno nie w takim stopniu co ty, ale potrafię cię zrozumieć. Jak kiedykolwiek będziesz potrzebować, aby z kimś pogadać, albo po prostu będzie ci brakować towarzystwa. Moje drzwi są zawsze otwarte - uśmiechnęłam się do niej ciepło.

Mageli Writer · 2016-02-06 12:53:38

-Dzięki, Maddie- uśmiecham się przez łzy. -Nawet nie wiesz, ile to dla mnie znaczy

Madeline Rosenberg · 2016-02-06 12:55:07

Przytuliłam ją jeszcze mocniej.
- Możesz na mnie polegać - wyszeptałam.

Ostatnio edytowany przez Madeline Rosenberg (2016-02-06 12:58:55)

Mageli Writer · 2016-02-06 13:03:04

"Możesz na mnie polegać". Mogę na kimś polegać. Naprawdę mogę. Teraz juz wiem, dlaczego los chciał żeby mnie wylosowano. Po tych wszystkich latach życia w cieniu, w poniżeniu, chciał mi dać coś dobrego. Chciał mi dać przyjaciółkę.
Otarłam łzy i spojrzałam na Maddie. Uśmiechnęłam się do niej.
-Może jednak los postanowił się do mnie usmiechnąć- wyszeptałam cicho.

Madeline Rosenberg · 2016-02-06 13:49:59

- Do każdego los się uśmiecha, tylko w innym czasie - uśmiechnęłam się łagodnie. - Nie pomyślałaś kiedyś, że do twojej siostry nigdy tak naprawdę los się nie uśmiechnął? Może i dostawała piękne rzeczy, czas od twojej mamy, ale to nie oznacza, że miłość. Może twoja mama robiła to, bo po prostu nie wiedziała jak ma wychować dwójkę dzieci, kiedy zmarł twój tata. Wiedziała, że ty dasz radę, a ona nie? Nigdy się zapewne tego nie dowiemy... Porównajmy ciebie i twoją siostrę. To ty masz talent do pisania, to ty zostałaś wylosowana do eliminacji, to ty jesteś silna, to ty umiesz sobie radzić w trudnych sytuacjach. A ona? Jak sobie poradzi w przyszłości bez pomocy? - Z niecierpliwością patrzyłam na reakcję Mageli? A jak przesadziłam i powiedziałam parę słów za dużo?

Mageli Writer · 2016-02-06 16:01:35

-Nie znasz Belli- mówię cicho. - To nie jest tak, że ona bez mamy nie przeżyje. Przeżyje. Bella nauczyła się zwracać na siebie uwagę i wykorzystywac innych ludzi, udawać zranione koźlątko. Może i ma pecha- jest Trójką i chce być modelką, ale nie wiesz, do czego jest zdolna. Widzę co robi, szantażuje swoich znajomych, dręczy ludzi i nie szanuje niczyich uczuć. Jeżeli się do niej zbliżysz, nigdy już się nie wyplączesz z jej misternych sieci. Zrozum, nie tylko mi zniszczyła życie.- patrzę na nią z nadzieją, że to zrozumie. Tacy ludzie jak Bella zawsze budzą współczucie, do czasu, w którym wbijają ci nóż w plecy.

Madeline Rosenberg · 2016-02-06 16:13:26

- Na pewno nie wiem do czego jest zdolna, nie chcę udawać, że rozumiem cię w stu procentach, bo to nie pomoże. Czasem się tylko zastanawiam co siedzi w głowach takich osób... Zazdrość? Nienawiść? Myślę, że nigdy się tego nie dowiemy... - Powiedziałam.

Mageli Writer · 2016-02-06 16:17:39

-Nie dowiemy...- powtarzam po niej jak echo, myśląc o Belli. Dlaczego to robi? Dlaczego taka jest?

Madeline Rosenberg · 2016-02-06 16:46:54

- Lepiej ci? - Zapytałam łagodnie. - Chociaż trochę?

Mageli Writer · 2016-02-06 17:07:05

-Tak, dziękuję Ci za pomoc. -uśmiecham się. - Niektóre rzeczy trzeba po prostu z siebie wyrzucić.

Madeline Rosenberg · 2016-02-06 17:26:57

- Zgadzam się - uśmiechnęłam się.

Wiadomość dodana po 2 h 59 min 44 s:
- Jeśli się nie obrazisz ja już będę lecieć - przytuliłam Mageli jeszcze raz i wyszłam.

Mageli Writer · 2016-02-06 21:03:54

Uśmiechnęłam się do znikającego cienia Maddie. Może czasami warto kogoś walnąć drzwiami?

Mageli Writer · 2016-02-08 18:20:15

Obudziłam się i spróbowałam się ruszyć. Przeszywający ból rozległ się w mojej czaszce. Wydarzenia poprzedniego wieczoru zaczęły nagle do mnie powracać. Jęknęłam i uderzyłam głową o poduszkę. Co ja najlepszego zrobiłam?! Może jak zamknę oczy, to wszystko okaże się snem? Nie. Jeżeli naprawdę zrobiłam to wszystko, o czym myślę, to.... Ugh. Uderzam głową o obicie łóżka i wyję z bólu. Mam wrażenie, że ktoś rozwala mi głowę młotkiem. Co ja sobie myślałam? Przecież wiem, jak na mnie działa alkohol.
-Melody, przynieś mi wody- syczę do pokojówki, próbując możliwie jak najmniej boleśnie przewrócić się na drugi bok.

Alex Terry · 2016-02-08 18:39:13

Poszłam do swojego pokoju i wzięłam pudełko leków.
- Puk,puk. - mówię uchylając drzwi. - Cześć, Mageli. Jak się czujesz? - uśmiecham się szeroko i przypominam sobie jak ja zareagowałam na to pytanie.

Ogłoszenie

#51 2016-02-04 22:09:56

Odp: Pokój Mageli

#52 2016-02-04 22:18:57

Odp: Pokój Mageli

#53 2016-02-04 22:31:44

Odp: Pokój Mageli

#54 2016-02-04 22:35:05

Odp: Pokój Mageli

#55 2016-02-04 22:43:04

Odp: Pokój Mageli

#56 2016-02-04 22:51:01

Odp: Pokój Mageli

#57 2016-02-04 23:23:57

Odp: Pokój Mageli

#58 2016-02-04 23:45:33

Odp: Pokój Mageli

#59 2016-02-04 23:54:48

Odp: Pokój Mageli

#60 2016-02-04 23:59:22

Odp: Pokój Mageli

#61 2016-02-06 12:03:48

Odp: Pokój Mageli

#62 2016-02-06 12:23:29

Odp: Pokój Mageli

#63 2016-02-06 12:53:38

Odp: Pokój Mageli

#64 2016-02-06 12:55:07

Odp: Pokój Mageli

#65 2016-02-06 13:03:04

Odp: Pokój Mageli

#66 2016-02-06 13:49:59

Odp: Pokój Mageli

#67 2016-02-06 16:01:35

Odp: Pokój Mageli

#68 2016-02-06 16:13:26

Odp: Pokój Mageli

#69 2016-02-06 16:17:39

Odp: Pokój Mageli

#70 2016-02-06 16:46:54

Odp: Pokój Mageli

#71 2016-02-06 17:07:05

Odp: Pokój Mageli

#72 2016-02-06 17:26:57

Odp: Pokój Mageli

#73 2016-02-06 21:03:54

Odp: Pokój Mageli

#74 2016-02-08 18:20:15

Odp: Pokój Mageli

#75 2016-02-08 18:39:13

Odp: Pokój Mageli

Stopka