Las

Delilah Bellerose · 2016-07-24 02:25:24

Zdjęcie lasu będzie później

Delilah Bellerose · 2016-07-24 02:25:30

Głosy coraz bardziej się oddalają. Biorę kilka oddechów i otwieram oczy. Siedzę na jednej z najwyższych gałęzi drzewa, schowana między liśćmi.
Chciałabym wiedzieć, gdzie jestem. Cała drżę z zimna, próbując się zorientować, skąd przybiegłam.
Muszę się uspokoić. Spokojnie. W taki sposób nic nie zrobię.
Boję się zejść na dół. Nie chcę zejść na dół. Jeszcze mnie znajdą rebelianci... czy ktokolwiek to był. Mam coraz większe wątpliwości.
- Może tu zamarznę i będzie spokój - mówię do siebie, szczękają zębami, choć nie powiedziałam tego na poważnie.
Pocieram ramiona dłońmi, żeby choć trochę się rozgrzać. Czemu akurat dzisiaj musiała być taka pogoda? Ostatnio było ciągle słonecznie, a tu nagle... Zamykam oczy, całą siłą woli zmuszając się, żeby nie zasnąć.
Idealnie. Jest mi zimno, jestem zagubiona, a reszta ludzi w pałacu może już nie żyć. Cudownie wręcz. Opieram głowę o pień drzewa.

Delilah Bellerose · 2016-07-26 00:24:39

Otwieram oczy, gdy słyszę uderzenie pioruna w oddali. Jak to możliwe, że w Angeles jest taka pogoda? Zawsze było tu słonecznie.
Tamto popołudnie... chciałam uciec. Po prostu się chronić. Ale nie sądziłam, że nie dam rady znaleźć drogi powrotnej. Nigdy się nie spodziewałam, że umrę w takich okolicznościach.
Myślałam, że deszcz szybko ustanie. Tym czasem, ulewa, która się rozpętała, trwa nadal, mimo, że jest wieczór następnego dnia. Przemoczona do suchej nitki siedzę pod drzewem, starając się uspokoić. Peruka upadła podczas ucieczki, więc siedzę teraz niemalże łysa. Udało mi się wyrwać kawałek sukienki i nałożyć na głowę, żeby choć trochę ją osłonić, co oczywiście niczego nie dało.
Jestem głodna. Do tego czuję... wiem, że całkiem porządnie zachoruję. Muszę wracać do pałacu.
A co jeśli dziewczynom coś się stało? Albo co gorsza Fabianowi? Krzywię się. Powinnam była zostać. Powinnam była sprawdzić, co się z nim dzieje. A co jeśli...? Od razu odrzucam tę myśl. To nie mogłaby być prawda. Przecież... Wzbiera we mnie obezwładniająca panika.
Schrzaniłaś.
Jeśli tak, to ty go zabiłaś.
Oddycham szybko, co utrudnia zalewający mi twarz deszcz. Muszę się skupić. Ogarnąć się. Niczego się nie dowiem, jeśli tu zostanę. Z ledwością wstaję i chwiejnym krokiem zaczynam iść w stronę...
Sama nie wiem. Nie wiem już niczego.

Ogłoszenie

#1 2016-07-24 02:25:24

Las

#2 2016-07-24 02:25:30

Odp: Las

#3 2016-07-26 00:24:39

Odp: Las

Stopka