Jezioro za miastem

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 22:13:59

Beautiful-Waterfall-Images-High-Resolution-e1467397578784.jpg

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 22:15:39

Stukam palcami o kolano, wyglądając przez okno.
- Na prawdę nie możesz mi powiedzieć? - pytam, chyba po raz setny z lekkim uśmiechem niepokoju na twarzy.

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 22:29:34

Zdejmuję okulary przeciwsłoneczne, ukazując moich nowych towarzyszy - cienie pod oczami - i zerkam na Rosalie, starając się nie zdekoncentrować i na zbyt długo nie odwracać od drogi.
- Nie martw się, Rosalie. Nic ci się ze mną nie stanie - zapewniam ją, nieco rozbawiony jej niepokojem.
Pozwoliłem sobie na czarną, opinającą koszulkę i jeansy. Rzadko kiedy ktokolwiek mnie tak widzi. Czasem Samantha, względnie Wesley, gdy muszą coś załatwić.
Czuje się swobodnie. Choć raz nie chce być właścicielem Reynolds Consolidated.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 22:35:24

- Wiem, wiem - potakuję, naciągając materiał błękitnej sukienki na kolana. - Po prostu wolała bym wiedzieć - dodaję ciszej. Zerkam na Jonathana. - Wiem, że przejechaliśmy już kawałek ale ty wyglądasz na naprawdę zmęczonego. Może jednak... - nie kończę. Zerkam do tyłu chcąc przekazać, że cały czas możemy zawrócić.

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 22:43:35

Kręcę głową.
- Nie jestem zmęczony - mówię zgodnie z prawdą. Cóż, nie zmęczony jazdą. - A poza tym już prawie jesteśmy na miejscu.
Wskazuję dłonią na blokadę przed nami, obok której parkuję samochód. Wychodzę na zewnątrz i otwieram drzwi przed Rosalie.
- Dalej musimy przejść pieszo. Chyba, że to problem.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 22:47:13

Wysiadam z samochodu i biorę do ręki sweter.
- Żaden, lubię spacerować - mówię, uśmiechając się. Powolnym krokiem ruszamy do przodu. Co chwila zerkam na mężczyznę pytająco. Nie wiem dlaczego ale jak zwykle rośnie we mnie niepokój, chce się go pozbyć ale nie mogę.

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 22:50:56

Zwieszam okulary na koszulce i patrzę na Rosie.
- To nie jest daleko. Rzadko kto tutaj przyjeżdża, bo mało kto w ogóle wie o tym miejscu - tłumaczę, choć w sumie sam nie wiem, czemu. - Lubię czasem pobyć z dala od lu... miasta.
Poprawiam się, bo zdaję sobie nagle sprawę, że z dala od ludzi siedzę praktycznie cały czas. Jak długo nie wychodziłem z Reynolds Consolidated? Tydzień? Dwa? Przestałem liczyć.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 23:04:42

Jedynie kiwam głową i przygryzam wargę. Przez dłuższy czas idziemy w ciszy.
- Woda - stwierdzam słysząc cichy szum wody. Johnny kiwa głową z tym swoim niby uśmiechem. Zastanawiam się dlaczego z takim trudem przychodzi mu uśmiech...

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 23:09:25

Idziemy jeszcze kawałek. Chwytam jej dłoń i prowadzę ją pomiędzy drzewami, aż do powalonego pnia, nad którym pomagam jej przejść.
Wychodzimy na otwartą przestrzeń. Przed nami rozciąga się krystalicznie czyste jezioro. Za nim znajdują się dwa wodspady: jeden mniejszy, drugi większy. Puszczam jej dłoń, prawie niewyczuwalnie pocierając ją przy tym kciukiem i patrzę na jej reakcje.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 23:15:05

Nawet kiedy już nie trzyma mnie za rękę nadal mam wrażenie, że czuje jego dotyk. Podnoszę wzrok.
- Niesamowite... - szepczę prawie bezgłośnie.
Rozglądam się powoli, chcąc zapamiętać każdy szczegół. Krajobraz rozglądający się przede mną aż zapiera dech w piersiach. Dopiero po chwili uświadamiam sobie, że mam otwarte usta. Szybko je zamykam, przygryzając wargę i lekko rumieniąc się ze wstydu. Wypuszczam powietrze z płuc.

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 23:26:13

Uśmiecham się ledwo widocznie, przyglądając się Rosalie.
- Masz rację. Niesamowite - mówie, wpatrując się w nią, po czym odwracam znowu wzrok na wodospad.
Podchodzę nieco bliżej brzegu, kucam i zamaczam dłoń w wodzie. Siadam na ziemi i przymykam oczy. Czuję delikatną bryzę na twarzy.
- Tego mi było trzeba - mruczę.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 23:32:15

Uśmiecham się, siadając obok blondyna. Zsuwam ze stóp baletki ale na razie nie zamaczam nóg. Uginam kolana.
- Przyjemnie - potakuję. Biorę głęboki oddech. Przez dłuższą chwilę się waham ale w końcu opieram głowę na jego ramieniu. - Jesteś strasznie zapracowany, powinieneś częściej się oderwać od tego wszystkiego - stwierdzam cicho. Nie zabrzmiało to przekonująco - a właśnie tak miało zabrzmieć. wzdycham cicho.

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 23:40:12

Otwieram oczy i patrzę przed siebie.
Może powinienem jej o tym powiedzieć. Może tylko część prawdy. A jeśli... Może ucieknie? Z resztą, tak byłoby dla niej bezpieczniej. Ale ja tego nie chcę.
Przez dłuższy czas słychać tylko szum wodospadu, gdy w końcu decyduję się odezwać.
- Wiesz, Rosalie, to nie przez pracę - mówię z lekkim zwahaniem. - Nie do końca - doprecyzowuję, zerkając na nią.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 23:44:34

Unoszę głowę i przyglądam się jego twarzy pytająco.
- Coś się jeszcze dzieje? - pytam, odruchowo kładąc swoją dłoń na jego.

Jonathan Reynolds · 2016-10-02 23:51:29

Przez chwilę zastanawiam się, czy nie zabrać dłoni. W końcu ona pewnie sama niedługo ją zabierze.
- Pewnie zdajesz sobie sprawę z istnienia Obdarzonych, prawda? - Pytam. Jest ciocią Fade'a. Musi zdawać sobie sprawę. Jak na potwierdzenie moich domysłów, Rosalie kiwa głową. - To wszystko ułatwia - mruczę do siebie. - Jakby to ująć... Jestem jednym z nich - mówię, choć sam nadal mam wrażenie, że to jest beznadziejny pomysł i że ta bańka oddzielająca mnie od rzeczywistości, gdy jestem z Rosalie, zaraz pęknie. - Ale... To nie jest wszystko. Niektórzy mają... dodatkowe moce. O ile można to tak nazwać.

Rosalie Reynolds · 2016-10-02 23:57:10

Spinam się. Chyba nie powinnam ale cofam rękę - dzieje się to tak szybko, że nawet nie jestem w stanie się nad tym zastanowić.
Przyglądam mu się dokładnie, jak gdybym widziała go pierwszy raz. Właściwie to właśnie tak się czuje. Wraca uczucie, które towarzyszyło mi gdy Matt mi powiedział - strach mieszany z żalem.
Nie mogę wydusić z siebie słowa, a nawet gdybym mogła to bym nie wiedziała co. Po prostu czekam na jego kolejne słowa.

Jonathan Reynolds · 2016-10-03 00:02:46

Zabiera rękę. Oczywiście.
Podnoszę się z ziemi, chcę coś dodać na ten temat, ale tylko kręcę głową.
- Z resztą, to nie jest ważne - mówię dość chłodno, choć staram się nad tym panować. - Nie powinienem był zaczynać tematu. Przepraszam, mademoiselle.
Zakładam okulary przeciwsłoneczne. Mam ochotę pójść do samochodu, ale nie wyobrażam sobie teraz powrotu do insolitam.

Rosalie Reynolds · 2016-10-03 00:07:41

Płoną mi policzki kiedy podnoszę się do góry.
- Nie, nie - mruczę pod nosem kręcąc głową na boki. - To... dobrze, że... że zacząłeś. - Przestaje w końcu kręcić głową. - A skoro zacząłeś - mówię przeciągle. - To proszę cię, teraz skończ.

Jonathan Reynolds · 2016-10-03 00:18:20

Odwracam się do niej, ale nie podchodzę bliżej.
- Twoja reakcja na zwykłą moc była wystarczająca, także nie wiem, jak zareagujesz na resztę - zauważam rzeczowo, jednak kontynuuję. - Wyczuwam i kontroluję emocje. To w dużym skrócie. Ale to nie jest coś niezwykłego. Nie na standardy Insolitam.
Obracam w dłoni naszyjnik Gabrielli, który z reguły trzymam schowany pod ubraniami.
- Rzecz w tym, że niektórzy Obdarzeni nie umierają. Jest ich garstka, ale istnieją. Nieśmiertelni, czasem tylko długowieczni, czasem nie mogący zginąć, czasem oba na raz. - Podnoszę na nią wzrok, ale zaraz odwracam go w stronę wody.
Nadal nie podchodzę bliżej. Nie wiem, czy kiedykolwiek będę miał jeszcze na to szansę.

Rosalie Reynolds · 2016-10-03 00:30:15

Jonathan jest obdarzonym, wyjątkowym - nieśmiertelnym - obdarzonym.
Kiedy widzę, że Johnny odwraca wzrok, ja zaczynam wpatrywać się w ziemię. Obejmuję się ramionami i dokładnie zastanawiam nad słowami.
- To nie chodzi... - zaczynam ale przerywam. - Ja po prostu zawsze... - znów nie kończę. - Po prostu... Ja... To tak, że - plączę się i pomimo tego, że chcę powiedzieć coś co mu wytłumaczy ale żadne moje słowa nie mają sensu. Mówienie bez składu i ładu mam opanowane do perfekcji. Spokojny wdech i wydech. - Nie umiem ci wyjaśnić - mówię zażenowana sobą i zwieszam bezradnie ramiona.

Jonathan Reynolds · 2016-10-03 00:40:51

Znowu na nią patrzę. Moje spojrzenie łagodnieje.
- To logiczne, że się boisz. Kiedy nie ma się z tym styczności... - Zastanawiam się, co powiedzieć, ale w końcu lekko wzruszam ramionami. - W każdym razie, to już nie jest ważne. Prawie mnie zabiła, zabierając mi nieśmiertelność. Także... umrę normalnie. - Obracam bardziej nerwowo naszyjnik, aż w końcu decyduję się go schować, żebym nie zdradzał żadnych moich emocji. - Patrząc na to, jak od tamtego czasu się czuję, może to nastąpić niedługo.
Albo i nie. Nie wiem. Czy szybko umrę? Nie słyszałem o nieśmiertelnych, którym odebrano nieśmiertelność, a którzy przeżyli przy całym procesie.

Rosalie Reynolds · 2016-10-03 00:56:17

Jakoś trudniej mi się oddycha kiedy Jonathan mówi o śmierci. Swojej śmierci.
W głowie mam miliony pytań które chcę zadać. Wszystkie cisną mi się na usta jednocześnie, przez co w mojej głowie panuje kompletny chaos.
W końcu nic nie mówię. Po prostu robię kilka kroków do przodu, pokonując dzielącą nas odległość i przytulam się do mężczyzny. Na początku myślałam, że robię to bardziej dla dodania mu otuchy i pokazania... Że jestem. Ale kiedy tylko go dotykam uderza we mnie myśl, że to co zrobiłam było kompletnie samolubne. Bo to ja potrzebowałam jego dotyku.

Jonathan Reynolds · 2016-10-03 01:06:28

Wera: Duck, Juleł, czy oni nie są uroczy? Uroczy jak kaczki.

Jestem zaskoczony tym, co zrobiła Rosalie, ale też trochę... dumny, że się na to odważyła.
Od wielu lat nie miałem tak blisko siebie drugiej osoby. Czuję się dziwnie, ale jednocześnie mam to niejasne uczucie bycia na odpowiednim miejscu.
Pochylam głowę i nieco niezręcznie obejmuję ramionami Rosalie. To coś nowego. Całkiem innego, niż to, co doświadczyłem do tej pory.
- Dziekuję, że zostałaś - mówie szeptem, zagłuszanym przez wodospad.

Rosalie Reynolds · 2016-10-03 01:13:29

Julia: Tak, Wereł. Uroczy jak ta kaczuszka *^* ♥

Serce bije mi jak szalone ale z każdą chwilą uspokaja się. Jego dotyk działa na mnie jak lekarstwo.
- Nie miałam zamiaru uciekać - mówię cicho, przygryzając wargę. - To by było bezsensu - śmieje się krótko. Przez chwilę milczę. - Nie wiem co to jest ale to uczucie jest przyjemne - stwierdzam z rozmarzonym uśmiechem.

Jonathan Reynolds · 2016-10-03 01:26:38

Wera: Duck, soł cute
1*eFjpoz8lhNKyd8XcSWv2OA.jpeg

- To prawda - mruczę, nadal trzymając ją w ramionach.
Może tak powinno być? Czuję spokój. I nie ma we mnie tego wszechogarniającego poczucia winy, które odczuwam niemalże codziennie, maskowane brakiem jakichkolwiek innych uczuć i emocji.
Może właśnie tędy droga do zapomnienia o wszystkim.
182 lata. Jestem już zmęczony. A gdybym miał umrzeć ze świadomością, że poznałem Rosalie... nie byłaby to najgorsza śmierć.
Sam nie wiem, co właściwie się ze mną dzieje. To nie jest... normalne. Powinienem był ją zostawić wcześniej. Normalnie bym to zrobił. Ale teraz zdaje mi się, że jest już na to za późno i nie wiem, czy potrafiłbym funkcjonować ze świadomością, że mogłoby jej nie być w pobliżu.

Ogłoszenie

#1 2016-10-02 22:13:59

Jezioro za miastem

#2 2016-10-02 22:15:39

Odp: Jezioro za miastem

#3 2016-10-02 22:29:34

Odp: Jezioro za miastem

#4 2016-10-02 22:35:24

Odp: Jezioro za miastem

#5 2016-10-02 22:43:35

Odp: Jezioro za miastem

#6 2016-10-02 22:47:13

Odp: Jezioro za miastem

#7 2016-10-02 22:50:56

Odp: Jezioro za miastem

#8 2016-10-02 23:04:42

Odp: Jezioro za miastem

#9 2016-10-02 23:09:25

Odp: Jezioro za miastem

#10 2016-10-02 23:15:05

Odp: Jezioro za miastem

#11 2016-10-02 23:26:13

Odp: Jezioro za miastem

#12 2016-10-02 23:32:15

Odp: Jezioro za miastem

#13 2016-10-02 23:40:12

Odp: Jezioro za miastem

#14 2016-10-02 23:44:34

Odp: Jezioro za miastem

#15 2016-10-02 23:51:29

Odp: Jezioro za miastem

#16 2016-10-02 23:57:10

Odp: Jezioro za miastem

#17 2016-10-03 00:02:46

Odp: Jezioro za miastem

#18 2016-10-03 00:07:41

Odp: Jezioro za miastem

#19 2016-10-03 00:18:20

Odp: Jezioro za miastem

#20 2016-10-03 00:30:15

Odp: Jezioro za miastem

#21 2016-10-03 00:40:51

Odp: Jezioro za miastem

#22 2016-10-03 00:56:17

Odp: Jezioro za miastem

#23 2016-10-03 01:06:28

Odp: Jezioro za miastem

#24 2016-10-03 01:13:29

Odp: Jezioro za miastem

#25 2016-10-03 01:26:38

Odp: Jezioro za miastem

Stopka