Dom Branwellów

Judith Branwell · 2017-01-06 22:18:59

Weszłam do pokoju Tessy bo nie mogłam zasnąć, a doskonale wiedziałam, że ona nie śpi do późna i pewnie rysuje. Jednak jej nie było. Wyszłam na korytarz i zerknęłam w stronę łazienki. Zapalone światło rozlewało się przez szczelinę pod drzwiami. Wróciłam do pokoju siostry i usiadam na łóżku.
- Poczekam – mruknęłam do siebie sięgając po jeden z kilku szkicowników Tess.
Przeglądałam rysunki i szkice, robiąc się coraz bardziej senna. Odrzuciłam zeszyt i sięgnęłam po ten pod spodem, wiedząc, że to właśnie ten jest w tej chwili dla niej najbardziej osobisty. Zawsze tak robiła. To co było dla niej cenne, a jednocześnie używała tego najczęściej i nie mogła tego schować głęboko, po prostu zostawiała na wierzchu ale na samym spodzie.
Otworzyłam szkicownik z twardą granatową okładką. Pierwszy obrazek to chyba nasza szkoła, a przynajmniej tak mi się wydawało po kształcie budynku. Obrazek był mroczny i ciemny, rozmazane cienie błąkające się na kartce. Jeśli Tessa tak widziała szkołę to się nie dziwiłam, że nie lubiła do niej chodzić.
Przekręciłam kartkę – kolejny obrazek ze szkoły. Tym razem był to korytarz szkolny. Już nie był taki przerażający jak budynek, a po prostu szary i smutny. Wszystkie twarze były zamazane jak by Tessa się zdenerwowała i z całych sił je zamazała. No... Prawie wszystkie postacie są szare. Na końcu korytarza stały dwie jasne postacie. Siebie rozpoznałam od razu, drugą postacią był...
- Chris? - spytałam sama siebie, marszcząc brwi. Tak to zdecydowanie on, obok chłopaka stała chyba Flo ale była zamazana jak inne.
- Judith? - W pokoju rozbrzmiał słaby i cichy głos mojej siostry.
Odwróciłam się do Tessy. Dziewczyna była blada, bledsza niż zazwyczaj, bo w sumie my zawsze jesteśmy blade. Patrzyła na mnie badawczo, a wiej oczach błyszczało coś co mogło być żalem. Czyli była zła, że dotknęłam jej zeszyt.
- Przepraszam, Tess – mruknęłam skruszona, zamykając go i odkładając niechlujnie na bok. - Nie mogę zasnąć i chciałam posiedzieć z tobą – wytłumaczyłam moją obecność.
Siostra kiwnęła głową, a jej policzki zrobiły się lekko czerwone. Rozwiesiła ręcznik, który trzymała w dłoni i usiadła pomiędzy mną, a szkicownikami.
- Mogę? - spytała wyciągając rękę po swoją własność. Zerknęłam na granatowy szkicownik po mojej prawej, a potem na siostrę, która siedziała po mojej lewej.
- Co jest dalej? Po drugim rysunku? - spytałam ostrożnie aby jej nie zdenerwować. Strasznie nie lubiła odpowiadać na pytania, a w szczególności jeśli chodziło o jej rysunki. Chyba nigdy nie będę mogła pojąć dlaczego.
- Nic – odpowiedziała za szybko. To spowodowało, że moja ciekawość wzrosła do granic możliwości.
-Jest pusty? - ciągnęłam dalej.
- Nie – odparła i opuściła dłoń. Wycofuje się, widzę w jej oczach, że właśnie zrezygnowała z walki co oznaczało, że wygrałam i mogę zajrzeć do szkicownika, a ona nic z tym nie zrobi. Kiedyś tak robiłam ale teraz wiem, że nie powinnam była tak robić.
- Mogę zajrzeć?
Skuliła się i przyciągnęła polana do piersi. Przez chwilę na mnie patrzyła i zrozumiałam, że nie mogę. Ugh, a tak strasznie chciałam.
- To był Chris na tym drugim rysunku, prawda?
- Tak – powiedziała szeptem, zażenowana. Nie kiwnęła głową, nie mruknęła ale powiedziała. Chyba przeżyłam w tamtym momencie lekki szok. - Możesz... zajrzeć – dodała jeszcze ciszej.
Patrząc na nią niepewnie sięgnęłam po granatowy szkicownik i otworzyłam do. Teraz cienie z pierwszego rysunku biegały rzucając się na siebie. Przez to był jeszcze bardziej przerażający. Przerzuciłam kartkę i dokładniej przyjrzałam się sobie. Po chwili już byłam pewna.
- To pierwszy dzień szkoły! - stwierdziłam. - Pamiętam, ze wtedy miałam tą spódnicę na sobie, bo chyba przez godzinę wybierałam w co się ubrać – przypomniałam sobie, śmiejąc się krótko. - Podoba ci się Chris! - zgadywałam i spojrzałam na siostrę.
Tess schowała głowę między kolana. Szczerze mówiąc wyglądała teraz strasznie uroczo.
- Czemu nic mi nie mówiłaś? - zapytałam z lekkim uśmiechem, przysuwając się do niej. Ona jedynie zakryła się ramionami. Przez chwilę milczała, a ja postanowiłam nic nie mówić, bo było duże prawdopodobieństwo, że Tessa zastanawia się nad słowami. A jeśli bym się jej wcięła to się w ogóle nie odezwie.
- Śmiałabyś się... - wydusiła z siebie w końcu.
- Ja? - zdziwiłam się, a ona podniosła wzrok i niepewnie pokiwała głową. - Tessa, no coś ty. Ja? - spytałam znowu. - To super chłopak i chyba on też cię lubi – zauważyłam.
- To obsesja – powiedziała Tessa tak strasznie cicho, że prawie jej nie zrozumiałam. - Uzna, że mam obsesje... - próbowała jakoś wytłumaczyć.
- Obsesję? - Zmarszczyłam brwi nie rozumiejąc.
Rudowłosa dziewczyna spuściła nogi na ziemię i zaczęła przewracać kartki, jedna po drugiej, a na każdej pojawiała się ta sama osoba.
- Od pierwszego dnia?
-Od pierwszego dnia – powtórzyła po mnie, kiwając głową. Jej policzki pokrywała głęboka czerwień. Dużo ją to kosztowało aby mi to powiedzieć.
Przez dłuższą chwilę milczymy. Znów czekam, aż ułoży sobie słowa w głowie ale ona jedynie mówi, że jest zmęczona. Wzdycham i już mam sobie iść kiedy Tess pyta się czy zostanę. Zadowolona kładę się obok siostry i przykrywam kołdrą.
-Pamiętam jak w dzieciństwie bałyśmy się spać same i spałyśmy w małym łóżku we dwie – zaśmiałam się, zerkając na Tess, która już zamknęła oczy ale pomimo tego uśmiechnęła się lekko.
-Tak, że musiałyśmy się obie przytulić aby nie spać z łóżka – dodała, a ja wybuchłam śmiechem.
-O tak, a i tak jedna leżała na ścianie, a druga nie mieściła się tyłkiem – zachichotałam rozbawiona. - Ale i tak chciałyśmy spać tak i tylko tak. Pamiętam jak rodzice się z tego śmiali – westchnęłam na te wspomnienia.
-I zrobili nam dużo zdjęć – zaśmiała się Tess.
-Całe sesje zdjęciowe. To nie było zwykłe spanie, a walka o przetrwanie – podsumowałam rozbawiona.
Jeszcze przez chwile obie śmiałyśmy się, a potem znów zapadła cisza.
-Tess, śpisz?
-Mhm – mruknęła siostra.
-Mam pomysł – oznajmiłam.
-Jaki? - spytała zaspana, przekręcając się do mnie bokiem i z trudem otwierając sklejone oczy. Ciekawe, która już była godzina. Tessa jest nocnym markiem i zazwyczaj kładzie się strasznie późno.
-Kian zabiera mnie w różne miejsca od jakiegoś czasu no i pomyślałam, że może w następną, bo na tą już coś wymyślił, ja wybiorę jakieś miejsce – tłumaczę powoli i robię pauzę, chyba nieco za długą. - Wymyśliłam wrotki! Strasznie mi się podobało jak mama zabrała nas na wrotkarnie – przypominam sobie. - Tess? Może pójdziesz z nami, mhm? Ty i Chris – proponuję.
Dziewczyna otwiera szeroko oczy.
-Nie patrz tak na mnie – mówię rozbawiona. - To tylko wrotki. I Chris – dodałam, uśmiechając się słodko.
-Nie umiem jeździć – stwierdziła szybko.
-Mamy prawie dwa tygodnie! Załapiesz to szybko. Mi też jakoś świetnie nie szło. Poza tym jeździłam jak miałam z dziesięć lat – przypominam jej. - Pewnie już nic nie pamiętam. No co ty na to? - dopytywałam. - Pomogę ci. I z tym i z tym.
Nie miałam pojęcia ile czasu minęło ale w końcu uznałam, że Tessa usnęła i mi nie odpowie. Dlatego zamknęłam oczy. Jednak kiedy byłam już prawie nieprzytomna usłyszałam jej głos:
- Okej... może... ale nie wiem... czy... - dukała, ja jednak była zbytnio zaspana by otworzyć oczy i na nią spojrzeć. Nie miałam już siły. - Może pójdę ale... nie wiem – podsumowała swoją paplaninę słów i znów zamilkła.
Uśmiechnęłam się szeroko i westchnęłam, cicho mrucząc pod nosem „super”. Potem już żadna z nas się nie odzywała bo obydwie zasnęłyśmy.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 19:54:25

Stanąłem przed całkiem znanym mi domem. Uspokoiłem oddech i zapukałem. W sumie Dith zapewniała, że nikogo nie będzie, więc nie mam potrzeby by się martwić. Wsadziłem ręce do kieszeni i patrzyłem ze słabym uśmiechem na drzwi. No bo czemu miałbym się nie uśmiechać na samą myśl o spędzeniu z Judith popołudnia?
Znaczy... Judith i matematyką. Przyszedłem ją poduczyć matematyki.

Judith Branwell · 2017-01-13 20:07:04

Niby jestem w domu ale nie wiem czy moja ulubiona wytarta spódnica i luźna koszulka to idealne ubranie. Ehh..
- Kurcze - mrucze pod nosem, otwierając drzwi. Uśmiecham się. - Muszę się przyzwyczaić do tego, że jesteś taki punktualny. - Śmieję się. Ogarniam z twarzy niesforne kosmyki włosów które wypadły z luźnego koka. W sumie od rana się nie czesałam. - Wchodź, proszę - mówię radośnie, otwierając szerzej drzwi.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 20:19:51

Uśmiechnąłem się na jej widok. Cmoknąłem ją w czoło nim zdążyła zareagować i rozbawiony przemknąłem przez próg do domu.
- To jak? Matematyka? Z czym masz problem?

Judith Branwell · 2017-01-13 20:27:57

Lekko zarumieniły mi się policzki.
- Po prostu nie załapałam jednego tematu i wpadłam z gry - żartuję. - Znając życie to banalne i pewnie szybko mi to wytłumaczysz.
Przeszliśmy do salonu gdzie na stoliku już leżały książki, kartki i ołówki.
- Próbowałam sama ale no... Nie wyszło.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 20:32:30

Pokiwałem głową.
- Już łapie. Banalny temat, ale skoro wypadłaś z gry przez niego to najlepiej powtórzyć wszystko po trochu - pokiwałem głową. - No niestety, dobrze, że przyznałaś się do tego, to szybko coś na braki zaradzimy - usiadłem na kanapie jak zwykle po turecku. Wziąłem podręcznik do rąk i natychmiast poznałem temat.
- To jak? Gotowa do pracy?

Judith Branwell · 2017-01-13 20:59:52

Z westchnieniem opadłam na kanapę obok Kiana.
- Nie mam innego wyboru - mruknęłam ze śmiechem.
Kian zaczął mi tłumaczyć i powoli zaczęłam załapywać. Nasze ramiona się stykały, a co jakiś czas posyłaliśmy sobie uśmiechy. Zaczęłam robić zadanie.
- Dobra, chyba załapałam - stwierdziłam, choć z małym przekonaniem i rzuciłam zeszyt wypełniony liczbami na kolana chłopaka. - Przerwa, bo mi głowa eksploduje - powiedziałam, wstając. - Przyniosę coś do picia - dodałam idąc do kuchni.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 21:04:22

Zaśmiałem się.
- Okej, okej - pokiwałem głową. - Najważniejsze, że załapałaś! - uśmiechnąłem się z westchnieniem opadając na oparcie kanapy. - Choć po przerwie jeszcze kilka zadań dla powtórzenia zrobimy - uprzedziłem ją.

Judith Branwell · 2017-01-13 21:10:40

- Mam cię dość! - zawołałam z kuchni. Nalałam do dwóch szklanek sok pomarańczowy, a do swojego napoju dodałam jeszcze słomkę. - Więcej nie poproszę cię o pomoc - dodałam, uśmiechając się do Kiana złośliwie. Usiadłam obok chłopaka i podałam mu szklankę z sokiem. - Lubiłam matmę dopóki nie przyszłam do liceum - westchnęłam.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 21:15:51

- W liceum poziom jest niewiele wyższy, ale wszystkie te przedmioty się nawciskają... sama wiesz - wziąłem łyk soku. - Pamiętaj, że ja ci chcę tylko pomóc kiciu - zapewniłem.

Judith Branwell · 2017-01-13 21:20:24

Kiwam głową.
- Wiem, wiem, Kian - mruknęłam, uśmiechając się do chłopaka. - Po prostu już mam dość. Wolała bym... inaczej spędzić tą piękną sobotę. - Wywróciłam oczami, pijąc powoli sok przez słomkę. - Pewnie ty też byś wolał - dodałam.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 21:35:21

- Co ty - zaśmiałem się. - I tak bym spędził ten dzień z tobą - uśmiechnąłem się do niej delikatnie.

Judith Branwell · 2017-01-13 21:38:15

- Ale ciekawiej by było gdzieś wyjść, a nie tkwić w domu - podsumowałam. - Nie zaprzeczysz - powiedziałam od razu widząc, że chce coś powiedzieć. - Ćśś - mruknęłam, kładąc mu palec na ustach.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 21:43:06

Zaśmiałem się i pocałowałem ją w ten palec na moich ustach.
- Dobrze, wiem. Moglibyśmy się gdzieś przejść... Ale jednak matematyka - uśmiechnąłem się smutno.

Judith Branwell · 2017-01-13 21:44:35

Zawstydzona zabrałam dłoń.
- Ale matematyka - powróżyłam po nim. - W przyszłą sobotę ja wybiorę miejsce. Już nawet wiem gdzie. - Uśmiechnęłam się szaleńczo.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 21:48:49

Uniosłem brwi.
- Tak? Hmm co takiego wymyśliłaś? - spojrzałem na nią zaciekawiony.

Judith Branwell · 2017-01-13 23:46:14

Uśmiecham się jeszcze szerzej.
- Niech to pozostanie moją słodką tajemnicą - mruknęłam, powsciągając uśmiech. - Dowiesz się w swoim czasie - dodałam odkładając szklankę na stół. - A więc mówiłeś coś - sięgnęła po zeszyt od matematyki - o kolejnym zadaniu? - spytałam, drażniąc się z Kianem.

Kian Darhk Knight · 2017-01-13 23:57:21

Zaśmiałem się nakrywając ją moim ramieniem.
- Nie nie nie kiciu. Chcę wiedzieć - uparłem się przysuwając swoją twarz do jej.

Judith Branwell · 2017-01-14 00:01:53

- Chcesz wiedzieć co? - spytałam z udawaną ciekawością. - Jeszcze nie zaczęłam zadania... nie powiem ci jak mi idzie - szepnęłam, czując lekki ucisk w żołądku.

Kian Darhk Knight · 2017-01-14 00:08:22

- Nie o zadanie mi chodzi i wiesz o tym doskonale - zaśmiałem się cicho drugą ręką odgarniając niesforne kosmyki jej włosów za ucho.

Judith Branwell · 2017-01-14 00:11:39

- To nie tajemnica, a niespodzianka. Jak ci powiem to już nie będzie to samo - zauważyłam, coraz bardziej się denerwując ale starając się tego nie okazywać. Podobało mi się to co robił.

Kian Darhk Knight · 2017-01-14 00:16:08

- Ale jestem ciekaw... - mruknąłem i trąciłem rozbawiony jej nos swoim. Cała się napinała, ale też ją to bawiło. Słodkie. Uśmiechnąłem się szerzej.

Judith Branwell · 2017-01-14 00:22:19

- Przestań... - poprosiłam z uśmiechem. - To będzie co innego niż zazwyczaj robimy w soboty. Mam nadzieję, że spodoba ci się - powiedziałam niepewnie. - Ale i tak ci nie... - Westchnęłam kiedy nasze usta prawie się zetknęły.

Kian Darhk Knight · 2017-01-14 00:28:00

Zmniejszyłem dzielącą nas odległość i pocałowałem przeciągle z szerokim uśmiechem.

Rick Branwell · 2017-01-14 00:30:14

Próbuję przekręcić klucz w zamku, ale mi nie wychodzi. - Otwarte...? - pytam cicho sam siebie i naciskam klamkę. Faktycznie, było otwarte. Wchodzę do domu, a od progu atakuje mnie Raphael. Śmieje się cicho - Gdzie reszta? - kucam, głaszcząc psa.

Ogłoszenie

#126 2017-01-06 22:18:59

Odp: Dom Branwellów

#127 2017-01-13 19:54:25

Odp: Dom Branwellów

#128 2017-01-13 20:07:04

Odp: Dom Branwellów

#129 2017-01-13 20:19:51

Odp: Dom Branwellów

#130 2017-01-13 20:27:57

Odp: Dom Branwellów

#131 2017-01-13 20:32:30

Odp: Dom Branwellów

#132 2017-01-13 20:59:52

Odp: Dom Branwellów

#133 2017-01-13 21:04:22

Odp: Dom Branwellów

#134 2017-01-13 21:10:40

Odp: Dom Branwellów

#135 2017-01-13 21:15:51

Odp: Dom Branwellów

#136 2017-01-13 21:20:24

Odp: Dom Branwellów

#137 2017-01-13 21:35:21

Odp: Dom Branwellów

#138 2017-01-13 21:38:15

Odp: Dom Branwellów

#139 2017-01-13 21:43:06

Odp: Dom Branwellów

#140 2017-01-13 21:44:35

Odp: Dom Branwellów

#141 2017-01-13 21:48:49

Odp: Dom Branwellów

#142 2017-01-13 23:46:14

Odp: Dom Branwellów

#143 2017-01-13 23:57:21

Odp: Dom Branwellów

#144 2017-01-14 00:01:53

Odp: Dom Branwellów

#145 2017-01-14 00:08:22

Odp: Dom Branwellów

#146 2017-01-14 00:11:39

Odp: Dom Branwellów

#147 2017-01-14 00:16:08

Odp: Dom Branwellów

#148 2017-01-14 00:22:19

Odp: Dom Branwellów

#149 2017-01-14 00:28:00

Odp: Dom Branwellów

#150 2017-01-14 00:30:14

Odp: Dom Branwellów

Stopka