Ulice miasta

Noah Curtis · 2018-01-23 15:29:49

Westchnąłem i podszedłem do dziewczyny za ladą. Uśmiechnąłem się krzywo.
- Dzień dobry. Proszę dwa razy pomarańczowa mocha na wynos - powiedziałem uprzejmie.
Wcale nie zauważyłem, jak mi się przyjrzała.
Zabrałem od niej kawy i wyszedłem, a Wega razem ze mną. Podałem jej kubek.
- Dobra, latający kubku. To może powiesz mi, o tym warunku.

Wega · 2018-01-23 15:35:43

Pochwyciłam kubek skuliłam ramiona.
- Bardzo chcesz wiedzieć? - zapytałam mając wrażenie, że rumienieje. A to niemożliwe. Po prostu niemożliwe.
- Jeźdźcy widząc moją nienawiść do mężczyzn wyznaczyli warunek, że dopiero gdy ktoś mnie prawdziwie pokocha zdejmą ze mnie klątwę. Lyrae ma zostać uwolniona dopiero gdy ona kogoś pokocha, a ja... no widzisz... - przytuliłam kubek kawy.

Noah Curtis · 2018-01-23 15:39:20

Kiwnąłem głową, nie wiedzieć czemu nagle mając ochotę odwrócić głowę.
- Wykorzystywać miłość jako warunek? Wyjątkowo okrutne. I... bajkowe. Pocałunek przebudzenia i takie tam - powiedziałem, nadal dziwnie zawstydzony. Dlaczego? Upiłem łyka kawy. - Jednak wychodzi na to, że ty potrafisz kogoś pokochać, a ona nie. Inaczej to ty byś dostała jej karę.

Wega · 2018-01-23 15:45:51

Patrzyłam tępo w kubek.
- No... Tak. Przecież umiem kochać - oburzyłam się. - Po prostu nie chciałam kochać! Wolałam zabić kochanków Lyrae, ona ich nie kochała! A do mnie... - zacisnęłam usta. - Niektórzy mnie z nią mylili...

Noah Curtis · 2018-12-28 21:59:44

- Co tylko jeszcze bardziej cię wkurzało, ale jednocześnie ułatwiało ich zabicie - domyśliłem się.
Dziwna myśl świtała mi w głowie. Co jeśli wykorzystywała podobieństwo do siostry w inny sposób...? Spojrzałem na nią i od razu się za to skraciłem. Przecież to Wega. Nie jest złym człowiekiem. Choć chciała mnie zamordować, nie potrafiłem myśleć o niej jako o kimś złym.

Wega · 2018-12-28 22:09:03

- Nie wiem, czy ułatwiało... Raczej miałam silną motywację - pokręciłam głową i upiłam ostrożnie łyk kawy. - Dobra...- powiedziałam cichutko do siebie. Dawno nie piłam kawy. Ani nie rozmawiałam z nikim za dnia. - W każdym razie, jestem na dobrej drodze do zaprzestania zabijania na stałe. Może znajdę jakiś sposób na uwolnienie się z tej klątwy, a wtedy... jeszcze nie wiem co potem - przyznałam, rozumiejąc powoli jak głupio musiało to brzmieć i na jaką idiotkę wychodziłam.Przed Noahem w dodatku...

Ostatnio edytowany przez Wega (2018-12-28 22:09:32)

Noah Curtis · 2018-12-28 22:27:27

Uśmiechnąłem się krzywo. Piłem kawę powoli, rozkoszując się każdym łykiem. Co jak co, ale żadna kawa nie równała się tej z Insolitam.
- A wtedy będziesz żyła tak, jak chcesz - zaproponowałem. - I będziesz musiała się trochę przyzwyczaić do współczesnego świata. Nie chcę nic mówić, ale zabawne będzie obserwowanie cię przy walce z technologią. - Zaśmiałem się krótko.

Wega · 2018-12-28 22:29:07

Wydęłam policzki oburzona.
- Umiem obsługiwać komputer. Przyglądałam się jak ludzie go używali - powiedziałam. - Bardzo szybko się uczę, przystosowałabym się! Po prostu... Co miałabym tu robić? Zakładając, że uda mi się jakoś uwolnić, to nie mam żadnych kwalifikacji, ani umiejętności, które przydałyby się w dzisiejszych czasach... Oh, no dobrze, jestem oblatana w historii - parsknęłam.

Noah Curtis · 2018-12-28 22:42:57

Wzruszyłem ramionami. Powiedziałbym, że wygląda uroczo z tymi rumieńcami oburzenia, ale wolałem nie wylądować pod kołami następnego samochodu.
- Zawsze mogę cię douczyć. Papiery można podrobić, a przynajmniej ja znam ludzi, którzy potrafiliby to ogarnąć. - Uniosłem kącik ust. - Przywilej synka byłego szefa Agencji Złych. - Przewróciłem oczami. Nadal nie mogłem uwierzyć w to, że ojciec wplątał się w coś takiego. - W każdym razie są licea dla dorosłych, studia możesz zrobić. A poza tym kupa znanych ludzi teoretycznie nie miała kwalifikacji i gdzie są teraz?
Jakiś roześmiany chłopak o ciemnych włosach i oczach, na których najwyraźniej miał intensywnie niebieskie soczewki, przebiegł mi przed nosem, wygadując coś o jakiejś latarnii. Za nim podążała przestraszona, rudowłosa dziewczyna.
Uśmiechnąłem się całkowicie szczerym uśmiechem.
- Rozgadałem się. Ale daj spokój, Wega. Wiem, że jesteś silną i niezależną kobietą, ale wiem, jak trudno się dostosowywać do biegu czasu, gdy jest się nieśmiertelnym. Zawsze możesz na mnie liczyć, wiesz? - Skupiłem na niej wzrok na dłużej, starając się nie wpaść na innych ludzi.

Wega · 2018-12-28 22:51:47

Drgnęłam, unosząc na niego wzrok. Przez chwilę milczałam, a na bladej skórze w świetle dnia nie dało się ukryć rumieńców.
- To... bardzo miłe z twojej strony - przyznałam, uśmiechając się lekko do Noaha. Uświadomiłam sobie, jak rzadko się do niego uśmiecham, a właściwie, że wcale się do niego nie uśmiecham i jakoś mnie to strapiło. Odwróciłam wzrok, spuszczając go pośpiesznie. Zamiast patrzeć się na Noaha, zaczęłam bawić się jego nieśmiertelnikiem, na mojej szyi.
- Nie musisz się tak na mnie skazywać - dodałam w końcu. - Najpierw godzisz się z tym, że zajmuje twoje miejsce, teraz spacerujesz nawet za dnia, a już na przyszłość, oferujesz swoją pomoc... Nie uwolnisz się ode mnie - stwierdziłam rozbawiona.

Noah Curtis · 2018-12-28 22:57:53

- Kto powiedział, że chcę się uwolnić? - Uniosłem brwi.
W głębi czułem się trochę zażenowany, ale nie za bardzo. Żeby to zamaskować, uczepiłem się znowu ustami o kubek z kawą.

Wega · 2018-12-28 23:01:35

Zmarszczyłam brwi, samej także upijając kawy. Niestety przez to upijanie kawy by zamaskować zaciśnięte usta skończyła mi się kawa. Wyrzuciłam kubeczek do kosza na śmieci. Odchrząknęłam i znów zadarłam głowę by spojrzeć na Noaha.
- A więc czego chcesz, Noah... Względem mnie? - zapytałam, patrząc na niego z zainteresowaniem. Palce nadal obracały nieśmiertelnik mężczyzny, już bardziej z przyzwyczajenia.

Noah Curtis · 2018-12-28 23:29:32

Otworzyłem usta, żeby coś powiedzieć, jednak zaraz je zamknąłem. Czego od niej chciałem?
Odruchowo schowałem dłoń do kieszeni i złapałem kluczyki od motocykla, jakby miały w czymkolwiek pomóc. Jaka była prawda?
- Prawda jest taka, że ja sam nie wiem - powiedziałem trochę zakłopotany i przeczesałem włosy palcami. - Dobrze mi się spędza z tobą czas. Dobrze mi się z tobą kłóci - dodałem półżartem. - I... nie wiem dlaczego, ale chciałbym ci pomóc. Poza tym jesteś dobrą osobą i chyba mam wrażenie, że w jakiś pokręcony sposób jesteś jedyną osobą, która potrafi mnie zrozumieć i która jest dla mnie taka... realna. - Prychnąłem lekko. - Jak na ironię, bo mówię o osobie, która w dzień robi się niewidzialna.

Wega · 2018-12-28 23:34:39

Znów się uśmiechnęłam, kiwając głową. Spuściłam też wzrok z Noaha, samej nie dając rady tak długo go utrzymać. Dziwne uczucie...
- A więc niech będzie - uznałam, lekko wzruszając ramionami. - Skoro jestem dla ciebie aż tak realna, to zobaczymy co będzie jak będę już wolna - stwierdziłam już z nutką uporu. - Zbyt dużo lat spędziłam na rozpamiętywaniu Orfeusza, sam mi to pokazałeś. Teraz skupię się na tym, by złamać klątwę - oświadczyłam z dumą.

Noah Curtis · 2018-12-28 23:41:27

Uniosłem brwi.
- Oho. Czyli masz już jakiś plan? - Dopytałem rozbawiony.
Spojrzałem na zegarek, który lata, naprawdę sporo lat temu dostałem od ojca. Nie zostało nam wiele czasu i w każdej chwili moc mogła przestać działać.

Wega · 2018-12-28 23:45:32

- Nie - przyznałam bardziej zrezygnowanym tonem. - Ale coś wymyślę. Na pewno może być jeszcze jakiś inny sposób, który nie uwzględnia zakochania się we mnie - stwierdziłam. - Ale muszę się nad tym zastanowić. Coś wymyślę - powtórzyłam, jakby chcąc upewnić samą siebie, że właśnie tak zrobię. Coś wymyślę.

Noah Curtis · 2018-12-28 23:50:30

- Mam dziwne przeczucie, że twoja klątwa długo już nie potrwa. - Uśmiechnąłem się lekko. Zaraz jednak spoważniałem. - Nie mamy za wiele czasu. Chcesz, żebym cię odwiózł na klif?

Wega · 2018-12-28 23:52:41

Pokręciłam głową.
- Nie, nie trzeba. Wrócę sama - zapewniłam. - Ciesz się, ze mogłam spędzić z tobą tą godzinę. Choć byłam sceptycznie nastawiona - przyznałam.

Noah Curtis · 2018-12-28 23:54:08

Przewróciłem oczami.
- Tak, nie trudno zauważyć, że jesteś sceptycznie nastawiona do wielu rzeczy - prychnąłem. - Ale jak widać znowu niepotrzebnie.

Wega · 2018-12-28 23:55:39

- Tak... Zdecydowanie niepotrzebnie - przyznałam się, kiwając głową. - Nie mniej oduczę się tego. I jeszcze raz dziękuję. Nie musiałeś tego robić, a i tak zrobiłeś - znów uśmiechnęłam się ciepło do mężczyzny.

Ogłoszenie

#426 2018-01-23 15:29:49

Odp: Ulice miasta

#427 2018-01-23 15:35:43

Odp: Ulice miasta

#428 2018-01-23 15:39:20

Odp: Ulice miasta

#429 2018-01-23 15:45:51

Odp: Ulice miasta

#430 2018-12-28 21:59:44

Odp: Ulice miasta

#431 2018-12-28 22:09:03

Odp: Ulice miasta

#432 2018-12-28 22:27:27

Odp: Ulice miasta

#433 2018-12-28 22:29:07

Odp: Ulice miasta

#434 2018-12-28 22:42:57

Odp: Ulice miasta

#435 2018-12-28 22:51:47

Odp: Ulice miasta

#436 2018-12-28 22:57:53

Odp: Ulice miasta

#437 2018-12-28 23:01:35

Odp: Ulice miasta

#438 2018-12-28 23:29:32

Odp: Ulice miasta

#439 2018-12-28 23:34:39

Odp: Ulice miasta

#440 2018-12-28 23:41:27

Odp: Ulice miasta

#441 2018-12-28 23:45:32

Odp: Ulice miasta

#442 2018-12-28 23:50:30

Odp: Ulice miasta

#443 2018-12-28 23:52:41

Odp: Ulice miasta

#444 2018-12-28 23:54:08

Odp: Ulice miasta

#445 2018-12-28 23:55:39

Odp: Ulice miasta

Stopka