Mieszkanie Tate'a

Tate Weaver · 2016-11-23 01:56:32

Jednopokojowe mieszkanie w kamienicy z dala od centrum Insolitam.

Tate Weaver · 2016-11-23 02:18:28

Trzyma mnie tak mocno w ramionach, że mam wrażenie, że zaraz się uduszę. Cała drży. A może to ja?
Nie. To ona. Całuję ją w czubek głowy, by choć trochę ją uspokoić.
- Wszystko będzie dobrze - szepczę.
Nie wiem, kogo bardziej zapewniam - siebie, czy ją. Nie wiem już niczego.
- Jack, nie rób tego - mamrocze w mój mundur, po czym się odsuwa, nadal kurczowo się mnie trzymając. - Proszę. Uciekniemy. Możemy to zrobić. Jestem gotowa na to, żeby się ukrywać.
Widzę nadzieję w jej oczach, na którą nie mogę patrzeć. Odwracam wzrok, byleby tylko nie widzieć jej spojrzenia. Jeszcze chwila patrzenia w jej ciemne oczy i zrobię coś głupiego.
- Nie możemy tego zrobić, Elle - mruczę, patrząc w ziemię.
Ona jednak podnosi mój podbródek, zmuszając mnie do spojrzenia na nią.
- Możemy. Przecież wiesz, że możemy.
Szuka czegoś w mojej twarzy, a ja siłą powstrzymuję się przed pocałowaniem jej.
Ale ona nie może znaleźć tego, czego szuka. Nie mogę dać jej tej złudnej nadziei. - Nie pojedziesz do żadnego, cholernego Wietnamy, rozumiesz, Jack?! - Podnosi głos i zaciska swoje drobne dłonie w pięści. - Nie pozwalam ci!
Nigdy nie słyszałem, żeby klęła. Ani krzyczała.
Wyciągam dłoń w jej stronę. Chcę być przy niej do końca, patrzeć na nią i mieć wszystko inne w głębokim poważaniu.
- Elle, proszę cię... - próbuję coś powiedzieć, ale ona odpycha mnie i przerywa.
- Nie! nie pojedziesz tam, rozumiesz?! A co ze mną? Z... co z nami, Jack?
Jej spojrzenie wędruje na brzuch, moje robi to samo. Zamykam oczy. Nie mogę się wycofać. Nie mogę pozwolić na to, by były skazane na ukrywanie się razem ze mną.
Elle cała drży i osuwa się na ziemię. Łapię ją w ostatniej chwili. Całuję ją po twarzy, włosach. Obejmuję ją.
Ale wiem, że już ją utraciłem.
• • •
Gwałtownie otwieram oczy. Nie mogę się ruszyć.
Czwarta noc. Znowu to samo. Znowu ona, kimkolwiek jest. A może i wiem, kim jest. Może tak właśnie wygląda Sagitta. Od tamtego dnia... od tego znamienia, twarz dziewczyny przestała być niewyraźna. Od tego dnia pamiętam wszystkie sny.
W końcu udaje mi się przetrzeć twarz dłońmi.
- Kuuuuurwa, Tate. Co ty odwalasz? - Mruczę. Zerkam na zegarek. Czwarta zero trzy. - Zajebiście. Powodzenia jutro na pokazie, idioto.
Przykrywam głowę kołdrą i zamykam oczy. Żadna dziewczyna nie będzie psuła moich iluzji. Ani żadne głupawe sny. To tylko sny.

Tate Weaver · 2017-02-04 01:35:15

Wnoszę Sagittę do mieszkania i kładę ją na kanapie.
- Nie ruszaj się - ostrzegam krótko i zaczynam przeszukiwać szafki, w poszukiwaniu apteczki.

Robyn Faith Williams · 2017-02-04 01:37:29

- Taki mam plan - mruczę i zamykam oczy.
Słyszę jeszcze ostrzegawcze "nie zasypiaj!". Mrugam kilka razy.

Tate Weaver · 2017-02-04 01:39:54

W końcu znajduję wszystko, co potrzebne. Kucam przy Sagittcie.
- Tylko nie "łapkuj przy sobie", bo inaczej cię nie opatrzę - mówię do niej.
Kiwa lekko głową. Odsuwam jej strój z jej ramienia. Syczę cicho.
- Dobra wiadomość jest taka, że nie przebiło się na wylot. Cholera, i po luja ci ta agencja była, co Sag?
Zaczynam opatrywać jej ranę.

Robyn Faith Williams · 2017-02-04 01:42:21

Syczę cicho, a on kładzie mi na chwilę wolną dłoń na policzek, nadal skupiając się na ranie. Wydaje mi się, że chciał mnie w ten sposób uspokoić, ale zamiast tego moje serce zaczyna bić jak szalone.
- Powiedzmy, że mam zbyt dużą styczność z ludźmi z przeciwnej Agencji.

Tate Weaver · 2017-02-04 01:44:22

Dłuższy czas się nie odzywam. Skupiam się na ranie i na tym, żeby za bardzo nie bolało Sagitty opatrywanie jej.
Nadal strasznie dziwnie się czuję. Nie mam pojęcia, dlaczego. Może to tak naprawdę nie jest ona? Bez sensu się przejmuję. Od kiedy ja się przejmuję?

Robyn Faith Williams · 2017-02-04 01:47:31

Uśmiecham się słabo.
- Wiesz, że jak się na czymś skupiasz, to robi ci się taka mała zmarszczka między brwiami? - Pytam słabym głosem.
Jak u Jacka.

Tate Weaver · 2017-02-04 01:50:05

Mrugam kilka razy zbity z tropu.
- Co? A. No tak. - Wzruszam ramionami.
W końcu kończę nakładam bandaż. Wygląda już to lepiej, ale przez chwilę martwiłem się...
"Martwiłeś się", Weaver?
- Ciekawe znamię - zagaduję, gdy już kończę. Przysuwam fotel bliżej niej i siadam w nim.

Robyn Faith Williams · 2017-02-04 01:52:24

Jest jakiś inny, niż mówiła Sarah.
Marszczę brwi, unosząc odruchowo niezranioną rękę w stronę gwiazdki na ramieniu.
- Ach. To. Mam to od urodzenia. Nic takiego - mamroczę.
Może w lesie mi się przewidziało, gdy widziałam takie samo u niego?

Tate Weaver · 2017-02-04 01:54:08

- To zabawne - mówię nierozbawionym głosem.
Odpinam trochę zamka bluzy i zdejmuję rękaw z ramienia.
- Bo mam takie samo. Od urodzenia.

Robyn Faith Williams · 2017-02-04 01:55:40

Ma je. Czyli jednak mi się nie przewidziało.
- To... może to zbieg okoliczności? - Mówię.
A jak wtedy tak zabolała go głowa? Wtedy gdy oboje zobaczyliśmy te znamiona? Może...

Tate Weaver · 2017-02-04 01:56:20

- Może. - Drapię się po głowie. - Sagitta, możesz zdjąć maskę?

Robyn Faith Williams · 2017-02-04 01:56:43

Marszczę brwi.
- Nie mogę ujawniać swojej tożsamości. To nie jest bezpieczne - protestuję.

Tate Weaver · 2017-02-04 01:57:28

- Fakt. - Przewracam oczami. - Zapomniałem, że to ja, ujawniający swoją tożsamość, leżę dźgnięty nożem w ramię, a nie ty.

Robyn Faith Williams · 2017-02-23 02:52:49

Przygryzam wargę. Nadal nie jestem przekonana, czy to dobry pomysł.
Ale z drugiej strony mam do niego dziwne zaufanie. Sama nie wiem, dlaczego. Nie znam go, ale mam wrażenie, że mogę mu zaufać. To takie głupie.
Wzdycham i podnoszę maskę do góry, zdejmując ją przez włosy.
- Bez maski jestem Robyn - przedstawiam się.

Tate Weaver · 2017-02-23 02:57:25

Siadam na przeciwko niej i po prostu na nią patrzę. To szokujące, że nic się nie zmieniła. Mogłaby być kimkolwiek, ale wszędzie rozpoznałbym jej twarz.
- Tak samo piękna jak w snach - mówię, unosząc kącik ust, nadal przyglądając się jej twarzy.
To dziwne. Cholernie dziwne.

Robyn Faith Williams · 2017-02-23 02:58:58

Jawnie się na mnie gapi, a ja robię to samo. Ta chwila wydaje się trwać w nieskończoność.
Dopiero kiedy się odzywa, mrugam kilka razy, zbita z tropu.
- Mówiłeś coś o snach? - Pytam zaskoczona.
A może nie?

Tate Weaver · 2017-02-23 03:03:43

Marszczę lekko brwi, jakby ktoś wytrącił mnie z transu.
- Co? Taki komplement. Tak, snach. - Marszczę brwi jeszcze bardziej. Czym ja się denerwuję.
Unosi brwi, patrząc na mnie, jakby zdawała sobie sprawy z tego, że ściemniam.
Jak? Rozmawia ze mną po raz... drugi? Wzdycham.
- Miewam... sny. Realistyczne. I zawsze w nich jesteś. Tylko pod innymi imionami. Jako Elle. Annabell. Margaret. Sue - wymieniam, a jej spojrzenie robi się coraz bardziej zszokowane. - I na pewno nie jako zszokowana dziewczyna, która zaraz ucieknie z domu wariata.
Przewracam oczami.

Robyn Faith Williams · 2017-02-23 03:06:33

Kręcę głową powolnie, bo nadal mnie pobolewa. Serce bije mi jak oszalałe.
- Nie, nie, Tate. Wszystkie te imiona... - głos mi drży. - Ja znam te imiona. I znam parę twoich.
Odwracam wzrok w stronę okna, gdy zaczyna się we mnie wpatrywać zdziwiony.
- Miewam te sny od urodzenia. Po prostu... do akcji w lesie nie widziałam twojej twarzy - mówię szeptem, coraz bardziej zażenowana.

Tate Weaver · 2017-02-23 03:10:29

Nie mam pojęcia, co robię. Nie potrafię się powstrzymać. W jednej chwili siedzę z głupim uśmiechem na twarzy, w drugiej ją całuję.
W pierwszej chwili jest tak zszokowana, że oddaje pocałunek.
I wtedy czuję miliony rzeczy, których nigdy nie czułem, choć całowałem się tyle razy. Mam wrażenie, że wstrząsa mną jakiś dreszcz, który ignoruję.
Wtedy ona mnie odsuwa.
- Przepraszam. - Kręcę głową. Czuję się, jakbym nie był sobą. - Miło w końcu wiedzieć, że nie jestem wariatem.

Robyn Faith Williams · 2017-02-23 03:12:35

Nie potrafię zignorować tego jego uroczego, chłopięcego uśmiechu. Wydaje się autentycznie szczęśliwy z tego powodu, a z drugiej strony jest w nim coś zszokowanego, jakby zachowywał się inaczej, niż zazwyczaj.
- Może oboje jesteśmy wariatami? - Również się uśmiecham. - Ale... to może zostawmy... na inny termin? - Czuję, jak robię się czerwona, przypominając sobie pocałunek.
Pocałunek, który chciałabym powtórzyć, albo nigdy nie przerywać.

Tate Weaver · 2017-02-23 03:16:50

Śmieję się. Nie wiem, dlaczego.
- Obiecuję. Łapki przy sobie. - Podnoszę ręce w obronnym geście i wstaję. - A teraz chyba powinnaś się przespać. Pewnie jesteś padnięta.
Prowadzę ją do swojej sypialni. Już mam wychodzić, gdy zatrzymuję się w drzwiach.
- Co ty na to, żeby spotkać się w końcu w normalnych okolicznościach? W restauracji? - Pytam, zanim zdążę zrezygnować. Przeczesuję włosy palcami.
Po cholerę jesteś taki nerwowy, Weaver?
Co tu się odwala?

Robyn Faith Williams · 2017-02-23 03:18:23

Jakbym wcale nie miała na to nadziei.
- Podoba mi się ten pomysł. - Uśmiecham się lekko. Siedząc, podciągam kołdrę pod samą brodę. - Może... w piątek koło 17.00?
Staram się, żeby w moim głosie nie brzmiała zbędna nadzieja. Czuję się tak... inaczej. Jakbym miała dziwną pewność, że z tego coś może być. Że od tego momentu wszystko będzie dobrze.
Śpię w łóżku prawie obcego faceta, który pojawiał mi się w snach i ma tak samo porąbane sny jak ja. Patrząc z wymienionych przez jego imion, identyczne sny jak ja. Ojciec by mnie zabił. Nie, najpierw zabiłby Tate'a, żebym mogła na to popatrzeć, a potem zabiłby mnie albo zamknął w wieży jak Fionę.
Na usta Tate'a wstąpił uśmiech. W jego policzkach pojawiły się przeurocze dołeczki. Czy był świadom ich istnienia? Jego oczy błyszczały.

Tate Weaver · 2017-02-23 03:24:07

- Piątek o siedemnastej - kiwam głową. Podchodzę do przełącznika. - Dobranoc, Robyn - mówię i gaszę światło.
Wychodzę, słysząc za sobą "Dobranoc, Tate".
Rozkładam pościel na kanapie i kładę się, podkładając dłonie pod głowę. Gapię się w sufit.
W moim mieszkaniu jest dziewczyna. Jest w ogóle jakikolwiek człowiek, co już jest sukcesem. I dodatkowo dziewczyna śpi w moim łóżku, gdy ja śpię w salonie. I śnimy te same sny.
- Popierdolone - mruczę i zamykam oczy, jednak uśmiech nie schodzi z mojej twarzy.

Ogłoszenie

#1 2016-11-23 01:56:32

Mieszkanie Tate'a

#2 2016-11-23 02:18:28

Odp: Mieszkanie Tate'a

#3 2017-02-04 01:35:15

Odp: Mieszkanie Tate'a

#4 2017-02-04 01:37:29

Odp: Mieszkanie Tate'a

#5 2017-02-04 01:39:54

Odp: Mieszkanie Tate'a

#6 2017-02-04 01:42:21

Odp: Mieszkanie Tate'a

#7 2017-02-04 01:44:22

Odp: Mieszkanie Tate'a

#8 2017-02-04 01:47:31

Odp: Mieszkanie Tate'a

#9 2017-02-04 01:50:05

Odp: Mieszkanie Tate'a

#10 2017-02-04 01:52:24

Odp: Mieszkanie Tate'a

#11 2017-02-04 01:54:08

Odp: Mieszkanie Tate'a

#12 2017-02-04 01:55:40

Odp: Mieszkanie Tate'a

#13 2017-02-04 01:56:20

Odp: Mieszkanie Tate'a

#14 2017-02-04 01:56:43

Odp: Mieszkanie Tate'a

#15 2017-02-04 01:57:28

Odp: Mieszkanie Tate'a

#16 2017-02-23 02:52:49

Odp: Mieszkanie Tate'a

#17 2017-02-23 02:57:25

Odp: Mieszkanie Tate'a

#18 2017-02-23 02:58:58

Odp: Mieszkanie Tate'a

#19 2017-02-23 03:03:43

Odp: Mieszkanie Tate'a

#20 2017-02-23 03:06:33

Odp: Mieszkanie Tate'a

#21 2017-02-23 03:10:29

Odp: Mieszkanie Tate'a

#22 2017-02-23 03:12:35

Odp: Mieszkanie Tate'a

#23 2017-02-23 03:16:50

Odp: Mieszkanie Tate'a

#24 2017-02-23 03:18:23

Odp: Mieszkanie Tate'a

#25 2017-02-23 03:24:07

Odp: Mieszkanie Tate'a

Stopka