Dom Byersów

Dean Byers · 2016-12-23 22:14:50

Dom Jonhatana.

Wiadomość dodana po 02 min 16 s:
Parkję przed domem. Światła są pogaszone. Mama z Mike'em/nie wiem jak odmienićXD/ pewnie już śpią.
- Idziemy? - pytam. - Czy odwieźć cię do domu?

Avalon Wheeler · 2016-12-23 22:22:39

Przechylam lekko głowę, przyglądając mu się.
Może to nie jest dobry pomysł...?
Kiwam lekko głową i wyplątuję się z pasów.
- Idziemy.

Dean Byers · 2017-01-14 00:30:25

Mruczę coś niewyraźnego pod nosem i ruszam w kierunku domu. Co ja jej powiem?
Cześć Ava, jestem Dean, nastolatek, który kontroluje krwiozercze bestie. Co u ciebie?
Kręcę nieznacznie głową.
- Wejdź. - szepczę, otwierając ostrożnie drzwi, by nie zaskrzypiały.

Ostatnio edytowany przez Dean Byers (2017-01-14 00:31:09)

Avalon Wheeler · 2017-01-14 00:52:35

Rozglądam się po pomieszczeniu i czekam, aż Dean zaprowadzi mnie do swojego pokoju.
Mamy sporo do omówienia.
Wzdrygam się lekko, gdy przypominam sobie to coś,

Dean Byers · 2017-01-14 00:55:32

Kieruję się długim korytarzem do pokoju na końcu i puszczam dziewczynę przodem. Nie wiem od czego mam zacząć, dlatego staje pod sciana I przygladam sie ukradkiem Avalon.

Ostatnio edytowany przez Dean Byers (2017-01-14 00:59:24)

Avalon Wheeler · 2017-01-14 01:00:42

Staję po środku pokoju, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić.
- No więc... - drapię się po karku skrępowana, ale zdecydowana poznać odpowiedzi. - Co to było?

Dean Byers · 2017-01-14 01:02:41

- Wiedza jest czasem nie bezpieczna. - mowie. - Naprawde nie chcę cię w to mieszać. - wzdycham. - Ale odpowiem na twoje pytania. To był Demogorgon. - prycham.

Avalon Wheeler · 2017-01-14 01:03:49

Kiwam lekko głową.
- Za wiele mi to nie wyjaśnia - mówię. Unoszę lekko brwi. - Już zostałam w to wszystko zamieszana, kiedy mnie to coś zaatakowało.

Dean Byers · 2017-01-14 01:06:11

- Demogorgon żyje w Drugim Wymiarze. Poluje, zabija, je. Jest niebezpieczny. - ciagne.

Avalon Wheeler · 2017-01-14 01:10:45

"Poluje, zabija, je, jest niebezpieczny." Tyle udało mi się samej zrozumieć. Mrugam jednak kilka razy, gdy uświadamiam sobie, co on powiedział. Chwilę mi zajmuje ogarnięcie tego wszystkiego, a i tak niczego nie rozumiem. Siadam po turecku na łóżku, próbując sobie wszystko poukładać w głowie.
- Drugi Wymiar. Jest jakiś... Drugi Wymiar? - Mamroczę. - A co to ma wspólnego z tobą?

Dean Byers · 2017-01-14 01:13:55

- Drugi Wymiar, jest to swiat, w ktorym panują ciemne moce. Nie jest to miejsce dla nas. - wyjasniam.

Avalon Wheeler · 2017-01-14 01:15:12

- Ale jednak o nim wiesz - mówię nieco słabym głosem.
Sama nie wiem, czy to od rany, czy to wszystko mnie za bardzo przytłacza. Ale... musze poznać prawdę.

Dean Byers · 2017-01-14 23:45:42

Przytakuję głową. - Wiem o nim wystarczająco dużo, by stwierdzić, że jest naprawdę groźny dla ludzi. Powinnaś przez jakiś czas pozostać w domu. - dodaje, odwracając głowę. Dopóki nie znajdę i nie zabije Demogorgona.

Avalon Wheeler · 2017-01-16 22:11:47

Przechylam lekko głowę, patrząc na niego. Cały czas unika mojego wzroku.
- A co z tobą, Dean? - Pytam, marszcząc brwi zmartwiona.

Dean Byers · 2017-01-16 22:21:49

- Domyśl się. - mowie po kilku minutach ciszy. Nie chciałem by to kiedykolwiek wyszło na jaw. By tajemnica, którą skrywam ujrzała światło dzienne.
Ale wszystko diabli wzięło.

Avalon Wheeler · 2017-01-16 22:36:10

Milczę przez dłuższy czas, nagle zainteresowana moimi palcami. Tyle się dzisiaj wydarzyło. Gdyby nie on...
Gdyby nie on.
Podnoszę głowę na Deana.
- Nie mam pojęcia jak, ale... kontrolujesz to coś? - Mrugam kilka razy. - Chcesz go... Chcesz sam załatwić tę sprawę?

Dean Byers · 2017-01-16 22:38:44

Przytakuję.
- Wciąż to ćwiczę, ale tak, potrafię nad tym zapanować. - marszczę brwi. - Zależy co masz na myśli, mówiąc "tę sprawę". - Siadam obok dziewczyny na łóżku.

Avalon Wheeler · 2017-01-16 22:43:29

Czuję ciepło na policzkach. Sama nie wiem, dlaczego. Nerwy związane z tą sytuacją nie pozwalają mi trzeźwo myśleć.
- No... zabić tego demogorgona - wymawiam ostrożnie nazwę, nie patrząc na niego.
Co się ze mną dzieje? Zaciskam dłonie w pięści, by powstrzymać ich drżenie. Cholera, Avalon.

Dean Byers · 2017-01-16 22:48:21

Wyciągam dłoń przed siebie. Ręka zaczyna mi drżeć, a mimo to nie przestaje. Zakrywam swoją dłonią dłoń Avy, nie myśląc o konsekwencjach.
- Może zostaniesz na noc? - pytam nieśmiało, nie chcąc jej wystraszyc.

Avalon Wheeler · 2017-01-16 22:57:55

Podnoszę głowę zaskoczona. Czuję ciepło jego dłoni na mojej i wiem, po prostu wiem, że powinnam zabrać dłoń i wyjść. Ale nie potrafię. Nie wiem dlaczego, czuję się jakoś... spokojniej i lepiej.
Przygryzam wargę, zastanawiając się, co zrobić. Gdyby Steve się dowiedział...
Byłabym w stanie wyjść teraz w ciemną noc? Tam, gdzie może czyhać... Wzdrygam się.
- Nie wiem, czy to... - zaczynam, ale mam jakiś dziwnie zachrypnięty głos. Poprawiam się nieco wyraźniej, ale nadal cicho, zanim zacznę żałować podjętej decyzji. - Tak. Chyba tak będzie najlepiej.

Dean Byers · 2017-01-16 23:03:27

Niewidocznie uśmiecham się pod nosem.
- Jutro cię odwioze. - tłumacze, wstając i wyciągając z szafy koc i jakąś poduszkę. - Avo... - zaczynam. - Nie śmiem cię o to prosić, ale nie chciałbym, by ktoś jeszcze dowiedział się o moich umiejętnościach. - dodaję. Mam nadzieję, że zrozumiała.

Avalon Wheeler · 2017-01-16 23:08:29

Kiwam lekko głową, jakby to było oczywiste.
- Nie miałam w planach nikomu mówić. - Kącik ust mi drży, jakbym próbowała się uśmiechnąć, ale nie jestem w stanie tego zrobić. - Nie tylko ty masz swoje tajemnice, Byers.

Dean Byers · 2017-01-16 23:13:36

Spoglądam na nią z ukosa, myśląc nad sensem jej słów. Aczkolwiek nie pytam jej o nic. Rozkladam w milczeniu koc, jakby to była teraz najwazniejsza czynność, którą muszę wykonać.

Avalon Wheeler · 2017-01-16 23:26:51

Zdejmuję kurtkę i zostawiam ją na krześle. Podciągam kolana pod brodę. Powinnam się położyć. Jestem wykończona. Ale mam dziwne wrażenie, że nie zasnę.
W końcu decyduję się położyć. Kładę się na plecach na łóżku i gapię się w sufit.
Gapię się w sufit i nadal gapię się w sufit.
Zrezygnowana wstaję z łóżka i staję obok Deana, czekając aż rozłoży koc.
- Możesz zostawić jakąś lampkę, czy coś takiego? - Pytam, po czym dodaję ciszej zażenowana. - Boję się ciemności.
Świetnie. Wyjdzie na to, że jesteś bardziej dziecinna, niż Luke, a on ma 13 lat.

Dean Byers · 2017-01-16 23:40:45

- Jasne. - Kącik ust wędruje mi ku górze. Rozkładam koc, gaszę światło, zamiast którego zapalam lampkę nocną. - Nie kładziesz się? - pytam, wiedząc jak głupio to zabrzmiało.

Ogłoszenie

#1 2016-12-23 22:14:50

Dom Byersów

#2 2016-12-23 22:22:39

Odp: Dom Byersów

#3 2017-01-14 00:30:25

Odp: Dom Byersów

#4 2017-01-14 00:52:35

Odp: Dom Byersów

#5 2017-01-14 00:55:32

Odp: Dom Byersów

#6 2017-01-14 01:00:42

Odp: Dom Byersów

#7 2017-01-14 01:02:41

Odp: Dom Byersów

#8 2017-01-14 01:03:49

Odp: Dom Byersów

#9 2017-01-14 01:06:11

Odp: Dom Byersów

#10 2017-01-14 01:10:45

Odp: Dom Byersów

#11 2017-01-14 01:13:55

Odp: Dom Byersów

#12 2017-01-14 01:15:12

Odp: Dom Byersów

#13 2017-01-14 23:45:42

Odp: Dom Byersów

#14 2017-01-16 22:11:47

Odp: Dom Byersów

#15 2017-01-16 22:21:49

Odp: Dom Byersów

#16 2017-01-16 22:36:10

Odp: Dom Byersów

#17 2017-01-16 22:38:44

Odp: Dom Byersów

#18 2017-01-16 22:43:29

Odp: Dom Byersów

#19 2017-01-16 22:48:21

Odp: Dom Byersów

#20 2017-01-16 22:57:55

Odp: Dom Byersów

#21 2017-01-16 23:03:27

Odp: Dom Byersów

#22 2017-01-16 23:08:29

Odp: Dom Byersów

#23 2017-01-16 23:13:36

Odp: Dom Byersów

#24 2017-01-16 23:26:51

Odp: Dom Byersów

#25 2017-01-16 23:40:45

Odp: Dom Byersów

Stopka