Mieszkanko Aleksego

Kimberly Harrison · 2017-02-12 01:39:19

Nie wiem ile stoję przy oknie i słyszę lekko zachrypniętego oddechu Aleksego. Nadal kuleje. A jego ręce nadal są w opłakanym stanie...
Spojrzałam na swoje dłonie. Nadal tego nie rozumiem, ale... mogę spróbować póki śpi.
Wróciłam do salony i niepewnie uklękłam przy śpiącym. Dotknęłam prawej nogi na wysokości łydki i po prostu oczyściłam umysł. W święta zadziałało...

Aleksy Romanow · 2017-02-12 01:40:52

Drgnąłem przez sen i wymruczałem kilka słów po rosyjsku

Kimberly Harrison · 2017-02-12 01:43:46

Odetchnęłam gdy się nie obudził dalej kontynuowała leczenie nogi. Z brzuchem się udało, a jeśli i teraz się uda... cokolwiek to jest, co sprawia, że potrafię zrobić coś tak absurdalnego, jestem temu wdzięczna.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 01:44:41

Przewróciłem się na bok i odetchnąłem głęboko.

Kimberly Harrison · 2017-02-12 01:48:53

Nosz... cofnęłam się. Nie mogłem ryzykować, że się obudzi. Moja pozycja stania nad nim i trzymania jego łydki może być trudna do wytłumaczenia, a już miałam wrażenie, że zaczynałam mieć jego zaufanie.
Wstałam i cofnęłam się do kuchni. Co ja robię...? Nie wierzę w to co robię... poszłam do łazienki by umyć ręce. Czułam... jakby paliły. To musi być jakaś konsekwencja.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 01:50:31

Nie spałem długo. Może 20 minut. Ale dawno nie byłem tak wyspany. Przeciągnąłem się i usiadłem, sięgając po zimną herbatę.

Kimberly Harrison · 2017-02-12 01:51:51

Wróciłam z toalety i zobaczyłam, że Aleksy nie śpi.
- Koszmary...? - zapytałam standardowo.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 01:52:24

Pokręciłem głową - Nie...

Kimberly Harrison · 2017-02-12 01:55:14

- Nie? - powtórzyłam po nim z lekkim szokiem. - To niezykłe... śniło Ci się coś zatem? - zapytałam unosząc brwi i spadając na fotel ciekawa.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 01:56:11

Znów pokręciłem głową - Też nie... Po prostu... Nic...

Kimberly Harrison · 2017-02-12 01:58:31

- Mhm... lepsze to niż koszmary - przyznałam. - Może to dzięki tej kołysance, którą nuciłeś przez drzemką? Może jej dobre wspomnienia są silniejsze niż wspomnienia traumy... - zastanawiałam się na głos.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 02:00:07

Skinąłem głową - Miałem koszmary już wcześniej... Kiedy byłem młodszy... Dopóki tato nie zaczął mi śpiewać tej kołysanki co wieczór. Fakt, jest trochę straszna, ale... Działało. I chyba nadal działa...

Kimberly Harrison · 2017-02-12 02:03:14

- To zdecydowanie najważniejsze. Czasem lepiej nie zastanawiać się dlaczego, a po prostu z tego korzystać... - otrząsnęłam się. - Doleję Ci herbaty. Zamarzła już dawno...

Aleksy Romanow · 2017-02-12 10:52:30

- Dzięki... - skinąłem głową i wstałem, żeby uchylić okno

Kimberly Harrison · 2017-02-12 10:56:22

Wzięłam jego kubek i ukradkiem spojrzałam jak mężczyzna podchodzi do okna.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 10:57:57

Zmarszczyłem brwi. Coś było nie tak. Ale nie miałem ochoty się teraz nad tym zastanawiać. Wróciłem na kanapę.

Kimberly Harrison · 2017-02-12 11:07:29

Nadal trochę utykał... Odwróciłam wzrok i zajęłam się herbatą. Kiedy już ją przygotowałam zostawiłam ją na stoliku rozejrzałam się.
- Powoli muszę się zbierać...

Aleksy Romanow · 2017-02-12 11:08:14

Skinąłem głową - Dobrze...

Kimberly Harrison · 2017-02-12 11:23:19

Wróciłam do kuchni i szybko zrobiłam jedzenie Aleksemu. Potem wróciłam do salonu pozbierać swoje rzeczy.
- Będziesz grać na pianinie? - zgadłam.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 11:24:22

Skinąłem głową w milczeniu

Kimberly Harrison · 2017-02-12 11:39:28

- Więc do zobaczenia Aleksy - uśmiechnęłam się lekko i wzięłam płaszcz. - Do jutra, daj znać jakby coś się działo... - wyszłam z mieszkania.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 11:42:41

Przeciągnąłem się i usiadłem do pianina. Ale znów nie mogłem się skupić na grze. Czegoś brakowało... Kiedy uświadomiłem sobie czego, prawie spadłem ze stołka. Brakowało mi jej oddechu... Zszokowany zamknąłem pianino i wróciłem na kanapę. Położyłem się i przymknąłem oczy, próbując sobie wszystko poukładać.

Wiadomość dodana po 8 h 27 min 47 s:
Wyjąłem pocztę ze skrzynki i wróciłem na górę. Kilka nic nie znaczących kopert. A pomiędzy nimi bladożółta, zapisana szmaragdowym atramentem. Odłożyłem pozostałe listy na stolik, usiadłem na kanapie i delikatnie rozkleiłem papier. W środku było kilka kartek. Zacząłem od tej, która wydawała się być największa

Drogi Aleksy,
Zapewne mnie nie pamiętasz, więc może zacznę od przypomnienia się. Nazywam się Anatoli Smodorov i byłem bliskim przyjacielem twojego ojca. - z tyłu głowy przemknęło mi wspomnienie ciemnego, brodatego mężczyzny, który zawsze zabierał mnie na sanki. Uśmiechnąłem się pod nosem i wróciłem do lektury
Piszę do Ciebie, bo mam dla Ciebie prezent. Otóż od jakiegoś czasu utrzymuję przyjazne stosunki z dyrektorem narodowego zespołu baletowego w Rosji. Jakiś czas temu wyjechali w trasę z „Dziadkiem do Orzechów”, a ja dostałem kilkanaście ekskluzywnych biletów na premierowe spektakle do rozdania znajomym. Jedna z premier odbędzie się w Insolitam, w którym aktualnie się znajdujesz. Dlatego też wysyłam Ci dwa bilety razem z zaproszeniem.
Mam nadzieję, że wybierzesz się na spektakl, a drugi bilet także się nie zmarnuje.

Wujek Anatoli

P.S. W rolę tytułowego Dziadka do Orzechów wciela się młody, utalentowany tancerz. Zwróć na niego uwagę, powinien ci się spodobać

Odłożyłem list na zagracony stolik i wyjąłem z koperty zaproszenie. Zacząłem je czytać.

Szanowny Panie Romanow
Mam zaszczyt zaprosić pana na premierowy spektakl „Dziadka do Orzechów”, który odbędzie się 23.03.2041 roku w Insolitam City Theatre. Obowiązuje mundur galowy.

Grigorij Bułchakow
dyrektor

Westchnąłem i wyjąłem dwa bilety. Obejrzałem je, po czym razem z listem i zaproszeniem schowałem do koperty i położyłem na biurku, po czym wróciłem na kanapę, zastanawiając się, gdzie podział się mój mundur galowy.

Kimberly Harrison · 2017-02-12 20:23:56

Spóźniona wbiegam po schodkach na górę. Straszna śnieżyca, naprawdę, a wydawało by się, że pogoda będzie już dla nas łaskawa.
- Dzień dobry Aleksy, wybacz za spóźnienie... - westchnęłam wchodząc do ciepłego mieszkania.

Aleksy Romanow · 2017-02-12 20:25:57

Podniosłem wzrok znad klawiszy - Chcesz herbaty? - zapytałem na przywitanie, zamiast standardowego "dzień dobry"

Kimberly Harrison · 2017-02-12 20:27:37

- Chętnie - odparłam lekko drżącym z wyziębienia głosem. Usiadłam na kanapie od razu podciągając nogi by jak najszybciej się rozgrzać.

Ogłoszenie

#701 2017-02-12 01:39:19

Odp: Mieszkanko Aleksego

#702 2017-02-12 01:40:52

Odp: Mieszkanko Aleksego

#703 2017-02-12 01:43:46

Odp: Mieszkanko Aleksego

#704 2017-02-12 01:44:41

Odp: Mieszkanko Aleksego

#705 2017-02-12 01:48:53

Odp: Mieszkanko Aleksego

#706 2017-02-12 01:50:31

Odp: Mieszkanko Aleksego

#707 2017-02-12 01:51:51

Odp: Mieszkanko Aleksego

#708 2017-02-12 01:52:24

Odp: Mieszkanko Aleksego

#709 2017-02-12 01:55:14

Odp: Mieszkanko Aleksego

#710 2017-02-12 01:56:11

Odp: Mieszkanko Aleksego

#711 2017-02-12 01:58:31

Odp: Mieszkanko Aleksego

#712 2017-02-12 02:00:07

Odp: Mieszkanko Aleksego

#713 2017-02-12 02:03:14

Odp: Mieszkanko Aleksego

#714 2017-02-12 10:52:30

Odp: Mieszkanko Aleksego

#715 2017-02-12 10:56:22

Odp: Mieszkanko Aleksego

#716 2017-02-12 10:57:57

Odp: Mieszkanko Aleksego

#717 2017-02-12 11:07:29

Odp: Mieszkanko Aleksego

#718 2017-02-12 11:08:14

Odp: Mieszkanko Aleksego

#719 2017-02-12 11:23:19

Odp: Mieszkanko Aleksego

#720 2017-02-12 11:24:22

Odp: Mieszkanko Aleksego

#721 2017-02-12 11:39:28

Odp: Mieszkanko Aleksego

#722 2017-02-12 11:42:41

Odp: Mieszkanko Aleksego

#723 2017-02-12 20:23:56

Odp: Mieszkanko Aleksego

#724 2017-02-12 20:25:57

Odp: Mieszkanko Aleksego

#725 2017-02-12 20:27:37

Odp: Mieszkanko Aleksego

Stopka