Uciekinierka Lauren psoci

Noah Curtis · 2019-02-01 03:52:07

Wzruszyłem ramionami i wszedłem do środka.
- Trochę jeździłem po świecie, ale na jakiś czas wróciłem. Przyda się trochę odpoczynku. Wciąż mieszkam w tym samym mieszkaniu. - Uśmiechnąłem się lekko. - Za to widzę u ciebie nastąpiła rewolucja. Nie sądziłem, że będziesz chciała zostać matką.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 03:56:20

- Ja też nie - mruknęłam prawie że bezgłośnie. Spojrzałam w stronę kuchni, gdzie na jednym z barowych krzeseł przy blacie siedziała Lauren i rozmiała ze swoim tatą. - Też niedawno wróciłam. Wydałam dwie płyty - mruknęłam, wydymając wargi. - I trochę jeździłam... Właściwie to jezdziłyśmy. - Westcjnelam, opierając dłonie na biodrach.
Nie mogłam nacieszyć oczu jego widokiem. Bo coś w srodku mnie wciąż krzyczało. Ale byłam w pełni świadoma faktu, który uciszał to coś - to był mój brat.

Noah Curtis · 2019-02-01 03:59:53

- Widziałem twoje płyty. - Przypomniałem sobie. - Nieźle. Ojciec już nie trzyma cię pod kloszem?
Moich uszu dobiegał głos Lauren. Teraz już wyjaśniło się, skąd ten charakterek.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 04:02:41

- Najwidoczniej. Jak widzisz niezbyt mu i tak szło trzymanie mnie "pod kloszem" - powedziałam, mrużąc oczy. - On... Zrobił się teraz trochę inny. Przynajmniej mam takie wrażenie. Na pewno lepszy z niego dziadek niż ojciec - bąknęłam. - Widujesz się z nim często?

Noah Curtis · 2019-02-01 04:08:45

Pokręciłem głową.
- Ostatnio widziałem go... Miesiąc temu? Coś w tym stylu. - Zastanowiłem się. - Chyba ma trochę do mnie o to żal. Nawet nie przedstawiłem mu jeszcze Wegi... Chyba powinienem do niego wpaść... Tak, zrobię to jutro. - Zamrugałem szybciej. - Wybacz. Trochę się zamyśliłem. W każdym razie, nie, nie widuję go często.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 04:13:39

Pokiwałam głową.
- W sumie masz prawo mieć do niego żal. - Wzruszyłam ramionami. - Nawet nie jesteś Reynolds, więc nie musisz się przejmować. Rosie będzie chyba bardziej przykro... Przynajmniej takie odnoszę czasem wrażenie. - Wzruszyłam ramionami.
Podbiegla do nas Lauren oddając mi telefon.
- Pomalujesz mi kasztany?
Wywróciłam oczami.
- Poniżej, Lauren. I tak nie będziesz teraz ich robiła.
Dziewczynka nadęła policzki i odwróciła się obrażona na pięcie.

Noah Curtis · 2019-02-01 04:20:30

Prychnąłem lekko.
- Charakterek widać odziedziczyła po Reynoldsach. A ja... jestem Reynolds. Nazwisko nie zmieni mi magicznie ojca.
Z resztą, nawet tego nie chciałem. Melissa nie miała racji. Nie mogłem go o nic obwiniać. To prędzej on powinien obwiniać mnie za to, że przez tyle lat trzymałem go w świadomości, że umarłem.

Archer Raines · 2019-02-01 04:22:36

Nadal trochę waliło mi serce. Nie ważne, jak często to robiła, zawsze przerażała mnie myśl, że mogłaby już więcej nie wrócić.
- Lauren? - Zawołałem już od progu mieszkania.
Zamknąłem za sobą drzwi, zdjąłem kurtkę, po czym zacząłem zdejmować buty, idąc jednocześnie w stronę pokoju. Efekt był taki, że jeden z nich był za mocno zawiązany i szedłem przez mieszkanie w jednym bucie.

Lauren Raines · 2019-02-01 04:27:40

- Taaaaataaa - zawołałam z pokoju, wbiegając do głównego pomieszczenia. Przytuliłam się do niego. - Mam kasztany, zrobię ludziki dla dziadka Jonathana i babci Rosie! - cieszyłam się. - Ciesz mi pomóc robi...? Będzie fajnie. Oh... Tatku, ty też masz jednego buta jak mama...? Dlaczego? - zapytałam, kompletnie zmieszana patrząc na mamę i na tatę.

Archer Raines · 2019-02-01 04:31:25

- Jasne, że ci pomogę. Dziadek potrzebuje kolejnego ludzika na złe sny? - Zapytałem z uśmiechem, po czym dodałem poważniej. - A jednego buta mam, o szybko wszedłem do pokoju, żeby cię znaleźć. Twoja mama też pewnie z tego powodu miała jednego - odpowiedziałem i po chwili ciszy dodałem. - Wiesz, że się martwiłem, prawda...?
Zmarszczyłem brwi, gdy zobaczyłem, że Melissa nie była sama.
I wcale nie poczułem tego durnego ukłucia zazdrości.
- Hm, nie zauważyłem wcześniej, że masz gościa. Archer Raines - przedstawiłem się, jednak nie wyciągnąłem ręki, bo trzymałem Lauren na rękach.

Noah Curtis · 2019-02-01 04:33:04

- Noah Curtis. - Kiwnąłem na niego głową na powitanie. - Właściwie nie planowałem przychodzić, ale znalazłem Lauren i stwierdziłem, że odprowadzę ją, żeby jej rodzice się nie martwili. No i okazało się, że znam jej mamę.

Lauren Raines · 2019-02-01 11:48:42

- Śmieszne, co nie tatku? - powiedziałam rozbawiona. - Mogę już iść się pobawić...? - zapytałam z nadzieją, spoglądając to na tatę, to na mamę, to na Noaha. Czemu dorośli tak długo się na siebie gapią i to tak dziwnie? Nigdy ich nie zrozumiem!

Archer Raines · 2019-02-01 14:30:20

Kiwnąłem głową i odstawiłem ją na ziemię. Lauren od razu popędziła do swoich kasztanów, a ja stałem w kuchni jak idiota, a obok stał Noah i Melissa.
Wyczuwałem w kobiecie dziwne napięcie, choć nie potrafiłem powiedzieć, dlaczego tak było.
- Dziękuję za odstawienie Lauren do domu - zwróciłem się do mężczyzny. - Ma w sobie więcej energii, niż wszystkie dzieciaki na ziemi razem wzięte. - Zaśmiałem się cicho.

Noah Curtis · 2019-02-01 14:31:10

- Nie trudno zauważyć - mruknąłem, unosząc jeden kącik ust do góry. - Ale to pewnie nie po Reynoldsach.

Archer Raines · 2019-02-01 14:33:03

Uniosłem brwi. Gość musiał sporo wiedzieć. Był blisko z Melissą? Może to jakaś rodzina? Dostrzegałem ich podobieństwo, jednak... dlaczego Melissa była taka dziwna? To znaczy, dziwniejsza niż zwykle.
- Myślę, że więcej ma z Lawlerów - zauważyłem, na co ten zmarszczył brwi, jakby nie rozumiał, o czym mówiłem.
Nie kojarzył Matta i Chrisa, ale znał Reynoldsów? Trudno było mi to poukładać w całość.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 22:14:16

- Rosalie jest Lawler - wyjaśniłam szybko, kręcąc głową. - Nieważne, ty się chyba spieszyłeś gdzieś. Więc możesz już wsiąść na ten swój motor, motocykl czy co tam i jechać... - Zmarszczyłam brwi. - Mam nadzieję, że nie przywoziłeś tu Lauren na motorze? - Popatrzyłam na Noaha groźnie.

Noah Curtis · 2019-02-01 22:42:58

Przewróciłem oczami i skrzyżowałem ręce przed sobą.
- Motocykl - mruknąłem pod nosem, poprawiając ją. - Nie jestem idiotą. Sam mam syna i jak był w jej wieku, nie pozwalałem mu jeździć.
Zerknąłem przez ramię na Lauren i uśmiechnąłem się, po czym wróciłem wzrokiem do Archera i Melissy.
- Poza tym wasza córka wyraźnie od razu powiedziała, że nie idzie z obcymi panami, a szczególnie tymi, którzy mają samochody. Wydaje mi się, że motocykle też się wliczają.

Archer Raines · 2019-02-01 22:45:46

Wcale nie poczułem ulgi, gdy wspomniał o dziecku.
Jasne.
Choć nadal miałem mieszane uczucia względem Noaha. Nie rozumiałem, dlaczego Melissa wydawała się taka spięta. Niepokoiło mnie to.
Dlaczego? Przecież i tak nie byliśmy razem i nie było szansy, by to zmienić.
- Mądry z niej dzieciak - mruknąłem, patrząc na Lauren, by odgonić myśli od zmartwień.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 23:05:28

Zaśmiałam się, bo bawiło mnie to bardzo. Ah ta Lauren, takie urocze dziecko...
- Inteligentny dzieciak. Zbyt, może to jej kolejna super moc, zaraz będzie mądrzejsza od naszej trójki razem wziętej. - Westchnęłam. Uniosłam brew. - Masz syna...? Gratulacje - powiedziałam spokojnie, choć w środku jak zwykle mnie zżerało. Kurde, Melissa, ogarnij się. - Tata nie wspominał. Chyba powinnam z nim więcej gadać. Ale Lauren robi to za mnie.

Archer Raines · 2019-02-01 23:16:03

- Powinnaś - potwierdziłem z uśmiechem.
Nie rozumiałem sytuacji i miałem już dość. Nie miałem prawa się wtrącać, ale mnie to tak W K U R W I A Ł O.
- Dobra, powinienem chyba iść do Lauren składać ludziki. - Wyciągnąłem dłoń do Noaha, którą on uścisnął. - Miło było cię poznać, Noah.
Pożegnałem się, po czym w przypływie wcale-nie-zazdrości pocałowałem szybko Melissę w skroń i poszedłem do córki, zanim zdążyła mnie zabić.
Choć w parku nie wyglądało na to, jakby chciała, za to pocałowanie za uchem.
Ugh. Zamknij się, Raines.

Noah Curtis · 2019-02-01 23:17:36

- Ciebie też. Przekaż Lauren, że liczę też na moje dwa ludziki - pożegnałem się.
Uniosłem brwi na widok mężczyzny całującego Melissę.
- Wydawało mi się, że jesteście rozwiedzeni - powiedziałem do niej rozbawiony, gdy Archer wyszedł.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 23:22:10

Zacisnęłam mocno zęby, przemilczając temat całusa. Nie chciałam już robić scen, nie przy Noahu i nie przy Lauren.
- Właściwie to nigdy nie byliśmy małżeństwem - mruknęłam. - Ale to raczej nie twój interes, Curtis - bąknęłam, wywracając oczami. - Dzięki za dzieciaka. - Pokiwałam głową. - Będziemy pewnie u taty i Rosie jutro. Zapewne zdąży zrobić już całą armię tych ludzików - mruknęłam pod nosem. Zagryzłam wargę. - Dobrze wyglądasz. Ale może powinieneś w końcu pomyśleć nad jakąś zmianą fryzury. Nie nudzi ci się? - Wyciągnęłam dłoń w górę, chcąc sięgnąć jego włosów. - Zawsze można zmienić kolor...

Noah Curtis · 2019-02-01 23:28:45

Cofnąłem się.
- Tata powiedział mi, co potrafisz. Nawet nie próbuj. - Zaśmiałem się. Zaraz jednak spoważniałem. Przez chwilę wstrzymywałem oddech. - Melissa, ja... wiem, że nie cofniemy tego, co się wydarzyło. Ale teraz masz poukładane życie i chyba jesteś szczęśliwa. Ja jestem szczęśliwy... - mówiłem szeptem. Pokręciłem głową. - Może gadam głupoty. Ale po prostu... nie wiem. To było dawno temu. I naprawdę, jeśli będziesz to rozpamiętywać, to nigdy nie będziesz mogła spojrzeć na mnie jako na osobę, którą realnie dla ciebie jestem. Na brata. - Podrapałem się po twarzy. - Właściwie nie wiem, po co to mówię. Od początku jesteś dla mnie strasznie opryskliwa dzisiaj. Może... nie wiem. - Westchnąłem sfrustrowany. - Chciałem w końcu to wszystko wyjaśnić, bo wcześniej nie miałem okazji.

Melissa Reynolds · 2019-02-01 23:37:12

- Taaa, nie było okazji - przytaknęłam mu, kiwając głową. Schowałam obie dłonie do kieszeni, podchodząc do niego, aby być bliżej i na spokojnie mówić szeptem, aby pozostali nas nie słyszeli. - A ty na mnie patrzysz już tak w pełni na siostrę? - zapytałam, unosząc brew. - Fakt, co było to było, nie... - Zacisnęłam mocno wargi. No dobra, Mel, czy serio wszystko uleciało? A czy serce nie zabiło ci mocniej, gdy go niespodziewanie zobaczyłaś po latach? - Nie rozpamiętywałam cię. Po prostu wiem, że nie będziesz dla mnie bratem - oznajmiłam, wzruszając ramionami. - I tyle Noah.

Noah Curtis · 2019-02-01 23:41:59

Kiwnąłem głową.
- Mi też jest trudno patrzeć na ciebie jak na siostrę. Raczej nie całuję się z rodzeństwem. - Uśmiecham się słabo. - Pomijając fakt, że jedyną siostrą, którą przed tobą spotkałem, była Adelaide, która... cóż, była mocno stara.
Schowałem dłonie do kieszeni i przechyliłem głowę.
- W każdym razie nie liczę na to, że będziemy super rodzeństwem. Ale możemy zostać przyjaciółmi. Lub... znajomymi po prostu.

Ogłoszenie

#51 2019-02-01 03:52:07

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#52 2019-02-01 03:56:20

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#53 2019-02-01 03:59:53

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#54 2019-02-01 04:02:41

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#55 2019-02-01 04:08:45

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#56 2019-02-01 04:13:39

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#57 2019-02-01 04:20:30

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#58 2019-02-01 04:22:36

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#59 2019-02-01 04:27:40

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#60 2019-02-01 04:31:25

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#61 2019-02-01 04:33:04

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#62 2019-02-01 11:48:42

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#63 2019-02-01 14:30:20

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#64 2019-02-01 14:31:10

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#65 2019-02-01 14:33:03

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#66 2019-02-01 22:14:16

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#67 2019-02-01 22:42:58

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#68 2019-02-01 22:45:46

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#69 2019-02-01 23:05:28

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#70 2019-02-01 23:16:03

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#71 2019-02-01 23:17:36

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#72 2019-02-01 23:22:10

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#73 2019-02-01 23:28:45

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#74 2019-02-01 23:37:12

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

#75 2019-02-01 23:41:59

Odp: Uciekinierka Lauren psoci

Stopka